افرادی که در رشتههای مختلف علوم به بررسی و پژوهش عمیق پرداخته و در این راه رنج بسیار کشیده و درنتیجه، نوآوریها و ابتکاراتی داشتهاند را محقق مینامند. نخستینبار که اصطلاح محقق در علوم اسلامی متداول شد و اولین شخصیتی که لقب محقق گرفت، استاد بزرگ و فقیه عظیمالشأن، ابوالقاسم جعفر بن حسن معروف به محقق حلی بود. او محقق علیالطلاق است یعنی هرگاه – بهطور مطلق – محقق گفته میشود مراد و مقصود، آن بزرگوار است.
وی در سال ۶۰۲ هجری قمری در شهر حله آنهنگام که کشور اسلامی، رنج فاجعهها و بلاهای دولت عباسی و همچنین خرابیها و ویرانیهای مغول را با شدت و سختی تحمل میکرد، چشم به جهان گشود. محقق حلی کسی است که شهرت علمی او از لقبش نمایان است. او بحق شایستگی این لقب را دارد. زیرا در دوران خود، گذشته از اینکه بزرگترین فقیه و دانشمند شمرده میشد، کتابی در فقه نوشت بهنام شرائع الاسلام فی معرفة الحلال و الحرام که معروف به کتاب شرایع است و این اولینبار بود که فقه به این صورت منظم و مرتب درمیآمد و شاید اگر نام ایشان بر کتاب نبود کسی تصور نمیکرد چنین کتابی در اوائل قرن ششم هجری نوشته شده باشد.
منبع:راسخون
No tags for this post.