کابل‌های کواکسیال رایج در صورتی که از فناوری مبتنی بر نانولوله که در دانشگاه رایس ایجاد شده، بهره‌مند شوند می‌توانند 50 درصد سبک‌تر شوند.
ماتیو پاسکواله و همکارانش پوششی ساختند که می‌تواند روی سطح مس قرار گرفته و سیگنال‌ها را به خوبی انتقال دهد. این پوشش مانع از تداخل امواج الکترومغناطیس می‌شود. در حال حاضر کابل‌های کواکسیال از بخش‌های بسیار سنگین زیرساخت‌های انتقال اطلاعات محسوب می‌شوند.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
از این فناوری می‌تواند فضاپیماها و هواپیماها استفاده کرد به طوری که با کاهش وزن سیم و کابل، وزن محصول نهایی را کاهش داد.
محققان این پروژه با استفاده از ضخامت‌های مختلف نانولوله کربنی اقدام به تولید سه نسخه مختلف از کابل‌های کواکسیال شدند. پوشش 90 میکرونی می‌توانند استانداردهای نظامی را در حفاظت دربرابر امواج الکترومغناطیس برآورده سازد. این کابل‌ها بعد از 10 هزار بار خمش شدن، هیچ اثرمنفی از خود نشان نداده‌اند.
میری از محققان این پروژه می‌گوید: « کابل‌های کواکسیال جریان از رشته سیم‌های بسیار ضخیم بهره‌مند هستند تا استحکام مکانیکی و هدایت بالا داشته باشند. کابل‌هایی که ما ساختیم در حد استانداردهای نظامی هستند.»
کابل‌های کواکسیال از چهار بخش تشکیل شده‌اند: یک هسته مسی، یک غلاف پلیمری عایق، یک سیم رسانای خارجی و یک پوسته پلیمری.
این گروه تحقیقاتی سیم رسانای خارجی را با یک ترکیب حاوی نانولوله کربنی جایگزین کردند. در مقایسه با سیم‌های قبلی که با نانولوله تقویت شده‌اند، این محصول از یکنواختی بیشتری برخوردار است. این گروه با استفاده از نانولوله کربنی موفق به کاهش 97 درصدی جرم ماده مورد استفاده شدند.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در این روش، محققان تنها اقدام به استفاده از نانولوله به جای سیم فلزی کردند و فرایندی که به کار گرفتند یک روش رایج در صنعت است. نیروی هوایی آمریکا نسبت به این فناوری علاقه‌مند شده است.
No tags for this post. ماتیو پاسکواله و همکارانش پوششی ساختند که می‌تواند روی سطح مس قرار گرفته و سیگنال‌ها را به خوبی انتقال دهد. این پوشش مانع از تداخل امواج الکترومغناطیس می‌شود. در حال حاضر کابل‌های کواکسیال از بخش‌های بسیار سنگین زیرساخت‌های انتقال اطلاعات محسوب می‌شوند.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در نشریه ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
از این فناوری می‌تواند فضاپیماها و هواپیماها استفاده کرد به طوری که با کاهش وزن سیم و کابل، وزن محصول نهایی را کاهش داد.
محققان این پروژه با استفاده از ضخامت‌های مختلف نانولوله کربنی اقدام به تولید سه نسخه مختلف از کابل‌های کواکسیال شدند. پوشش 90 میکرونی می‌توانند استانداردهای نظامی را در حفاظت دربرابر امواج الکترومغناطیس برآورده سازد. این کابل‌ها بعد از 10 هزار بار خمش شدن، هیچ اثرمنفی از خود نشان نداده‌اند.
میری از محققان این پروژه می‌گوید: « کابل‌های کواکسیال جریان از رشته سیم‌های بسیار ضخیم بهره‌مند هستند تا استحکام مکانیکی و هدایت بالا داشته باشند. کابل‌هایی که ما ساختیم در حد استانداردهای نظامی هستند.»
کابل‌های کواکسیال از چهار بخش تشکیل شده‌اند: یک هسته مسی، یک غلاف پلیمری عایق، یک سیم رسانای خارجی و یک پوسته پلیمری.
این گروه تحقیقاتی سیم رسانای خارجی را با یک ترکیب حاوی نانولوله کربنی جایگزین کردند. در مقایسه با سیم‌های قبلی که با نانولوله تقویت شده‌اند، این محصول از یکنواختی بیشتری برخوردار است. این گروه با استفاده از نانولوله کربنی موفق به کاهش 97 درصدی جرم ماده مورد استفاده شدند.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در این روش، محققان تنها اقدام به استفاده از نانولوله به جای سیم فلزی کردند و فرایندی که به کار گرفتند یک روش رایج در صنعت است. نیروی هوایی آمریکا نسبت به این فناوری علاقه‌مند شده است.