هنگامی که یک بیمار با سرطان پروستات تشخیص داده می‌شود، پزشکان اغلب تصمیم به برداشتن غده سرطانی و برخی از بافت‌های اطراف آن می‌گیرند، اما این روش همیشه هم بی‌عیب و نقص و کامل نیست زیرا در برخی موارد بافت یا بیش از حد کم و یا بیش از حد زیاد برداشته می‌شود.
این شیوه جدید از فناوری بازتاب نور برای تشخیص سلولهای سرطانی جامانده در طول عمل جراحی استفاده کرده و می‌تواند به طور قابل توجهی دقت و صحت این روش‌های تشخیصی را بهبود بخشد.
در این پژوهش جدید، شدت نور منعکس شده از بافت در حین عمل جراحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و دانشمندان قادر به بررسی دقیق سلولهای سرطانی شدند که با غده پروستات حذف نشده بودند.
این سلولهای سرطانی غیرقابل کشف، اغلب در خارج از تومورهای قابل مشاهده اقامت دارند. جراحان اغلب برخی از بافت‌های اطراف غده پروستات را به منظور برداشتن سلولهای سرطانی که در نزدیکی آن وجود دارند حذف می‌کنند، اما گاهی اوقات اصلا نیازی به انجام این کار نیست زیرا ممکن است این نواحی عاری از سرطان بوده یا حتی با وجود حذف آن ناحیه باز هم سلولهای سرطانی در بافتها به جا بماند.
محققان با استفاده از این میله، برای تعیین اثربخشی آن در تشخیص سلولهای سرطانی خطرناک در نواحی جراحی تلاش کردند. آنها با 17 بیمار مبتلا به بیماری‌های با درصد خطر متوسط تا بالا که نیاز فوری به پروستاتکتومی داشتند کار کردند.
پروستاتکتومی به عمل جراحی گفته می‌شود که در آن تمام یا بخشی از غده پروستات برداشته می‌شود. به محض این که غدد برداشته شدند، محققان از این میله برای تشخیص سلولهای سرطانی بجامانده در اطراف ناحیه جراحی استفاده کرده و به نمونه برداری برای بررسی این بافتها در آزمایشگاه پرداختند.
بعد از آزمایش نمونه‌ها برای سلولهای سرطانی، محققان دریافتند که این روش طیف سنج بازتاب نور با موفقیت توانسته نواحی جراحی که در آن سلولهای خطرناک هنوز هم حضور داشتند را با دقت 85 درصدی شناسایی کند.
به گفته محققان، برای تعیین اینکه آیا این روش می‌تواند در زمان واقعی به بهبود جراحی کمک کرده و به جراحان اجازه تصمیم گیری در مورد کاهش مقدار بافت را بدهد یا خیر، هنوز هم مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
به گزارش ایسنا، یافته‌های این پژوهش در" Journal of Urology " منتشر شده است.
No tags for this post.