ایزابلا کاتادوری، دانشیار زیستشناسی در دانشگاه پنسیلوانیا، در این باره گفت: مطالعات ما نشان میدهد شیوه درمانی برای هدف قراردادن عفونتهای انگلی در حیات وحش و همچنین انسانها و دامها به تغییرات آب و هوایی و این موضوع بستگی دارد که آیا بدن میزبان میتواند واکنش ایمنی مناسبی را در قبال این وضعیت از خود نشان دهد یا خیر.
کاتادوری و همکارانش به مدت 23 سال هر ماه، فرآیند عفونت توسط دو گونه از انگلهای قابل انتقال از طریق خاک را در بدن گروهی از خرگوشهای اسکاتلندی بررسی کردند.
آزمایشات پیشین در آزمایشگاه کاتادوری نشان داده بود عفونتهای ناشی از یکی از گونههای انگلی مورد مطالعه در این تحقیق، توسط واکنش ایمنی بدن خرگوش کنترل میشد اما عفونتهای ناشی از گونههای دیگر انگلها کنترل نمیشدند حتی اگر بدن خرگوش به انگل واکنش ایمنی نشان میداد.
کاتادوری گفت: طی 23 سال، شواهد واضحی را از گرمایش آب و هوایی در محل مطالعه در اسکاتلند مشاهده کردیم. آب و هوای گرمتر منجر به افزایش تعداد انگلهای قابل انتقال از طریق خاک در بیشههایی میشد که خرگوشها در آن زندگی میکردند زیرا تحت چنین شرایطی انگلها مدت طولانیتری در خاک زنده میماندند.
با وجود انگلهای بیشتر، خطر بروز عفونت بیشتری وجود دارد اما این موضوع که این خطر افزایشیافته در درازمدت چگونه بر شدت عفونت تاثیر میگذارد، به توانایی بدن میزبان برای افزایش واکنش ایمنی بستگی دارد.
با وجود انگلهای بیشتر، خطر بروز عفونت بیشتری وجود دارد اما این موضوع که این خطر افزایشیافته در درازمدت چگونه بر شدت عفونت تاثیر میگذارد، به توانایی بدن میزبان برای افزایش واکنش ایمنی بستگی دارد.
زمانی که انگل توسط واکنش ایمنی بدن میزبان کنترل نمیشد، با گرمشدن آب و هوا، افزایش در شدت عفونت در خرگوشهای بزرگسال مشاهده شد.
به گفته کاتادوری، چون خرگوشها نمیتوانند عفونت را از طریق واکنش ایمنی بدنشان پاک کنند، با بالارفتن سن، انگلهای بیشتری در بدن انباشت میکنند، بنابراین خرگوشهای مسنتر بالاترین میزان عفونت را در بدن خود حمل میکنند.
محققان برای انگلی که توسط واکنش ایمنی بدن خرگوش کنترل میشد، افزایش شدت عفونت را در دراز مدت در جمعیت خرگوشها مشاهده نکردند.
با این حال، شدت عفونت در خرگوشهای جوانی که هنوز دارای واکنش ایمنی خیلی قوی نبودند، افزایش یافت.
بر اساس مطالعات جدید، با ادامه تغییرات آب و هوایی، نیاز به بازنگری در شیوه درمان عفونتهای انگلی با توجه به این موضوع احساس میشود که آیا بدن میزبان میتواند واکنش ایمنی موثری را از خود بروز دهد یا خیر.
زمانی که واکنش ایمنی بدن میزبان نتواند عفونت را کنترل کند، درمان باید بر روی افراد مسنتر متمرکز شود زیرا این افراد دارای شدیدترین عفونتها هستند.
با این حال، زمانی که واکنش ایمنی بدن میزبان بتواند عفونت را کنترل کند، درمانها باید بر روی افراد جوانتر متمرکز شوند زیرا آنها در بیش از همه در معرض خطر هستند.
جزئیات این مطالعه در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ارائه شد.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
ترجمه: شه تاو ناصری
No tags for this post.