این کشف سبب می‌شود تا کارشناسان یک قدم به طراحی و توسعه روش‌های درمانی برای کاهش اثرات افزایش سن و همچنین طراحی محصولات آرایشی و بهداشتی نزدیک شوند.
با افزایش سن، کارایی سلولهای بدن و همچنین انرژی زیستی آنها کاهش یافته و رادیکال‌های مضر افزایش می‌یابند. این فرآیند در پوست نیز رخ داده و به صورت افزایش خطوط ریز، چین و چروک و افتادگی پوست نمایان می‌شود.
محققان به منظور این مطالعه، بررسی‌هایی را روی بخشی از پوست تعدادی شرکت‌کننده در رده سنی 6 تا 72 سال، انجام دادند. برای این کار از قسمتی از پوست این افراد که معمولا در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرد، نمونه‌گیری شد تا تعیین شود که آیا با افزایش سن تفاوتی در سطح فعالیت آنزیم یاد شده دیده می‌شود یا خیر.
پژوهشگران برای اندازه‌گیری سطح فعالیت‌های آنزیم‌های کلیدی میتوکندری‌ها که در تولید انرژی سلولها نقش دارند، از تکنیک‌های خاصی روی سلولهای بخش فوقانی پوست (اپیدرم) و بخش تحتانی پوست (درم) استفاده کردند.
نتایج آزمایش نشان داد که فعالیت آنزیم میتوکندریال پیچیده، در هر واحد از سلولهای مشتق از سطح تحتانی پوست نسبت به سطح فوقانی به طور قابل توجهی کاهش یافته است و دلیل این امر کاهش مقدار پروتئین این آنزیم بود.
آزمایش دیگری نیز روی موشها انجام شده که نشان می‌دهد سطح فعالیت این آنزیم در موشهای پیر بسیار کمتر از موشهای جوان است.
مدتهای زیادی است که نقش میتوکندری‌ها در فرآیند پیر شدن سلولهای بدن به اثبات رسیده است، اما دلایل آن هنوز به طور کامل روشن نیست.
دانشمندان در صدد هستند تا با هدف قرار دادن این آنزیم و جلوگیری از کاهش فعالیت آن در توسعه روش‌های درمانی جدید استفاده کرده و اثرات پیری را بر پوست انسان کاهش دهند.
با این حال برای درک کامل این یافته‌ها روی پوست و سایر بافت‌ها و همچنین برای ایجاد یک روش به منظور ارزیابی استراتژی‌های ضد پیری در پوست انسان هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است.
امید است شناخت کامل این فرآیند بتواند دلایل تاثیر پیری بر اندامهای دیگر را نیز تبیین کند و راه را برای به کار گیری نتایج این یافته‌ها به منظور درمان بیماری‌هایی مانند سرطان که در برخی موارد با افزایش سن ارتباط دارد هموار سازد.
ترجمه: زهرا جعفری رودپشت
منبع: Journal of Investigative Dermatology
No tags for this post.