از آنجا که این ماهوارهها سیگنالهای واحدی را بطور همزمان بطرف زمین ارسال میکنند، هرگیرنده این سیگنالها را با فواصل زمانی مختلف متناسب با موقعیت خود دریافت میکند. سیگنالهای دریافت شده پس از آنالیز، فاصله هر ماهواره را از دستگاه گیرنده معین میکند و با داشتن حداقل چهار سیگنال از چهار ماهواره مختلف میتوان موقیت سه بعدی یک جسم را تعین کرد. با تکمیل شدن این ماهوارهها شبکه جهانی (GPS) شکل گرفت.
امروزه کشورها در این حوزه رقابت میکنند و سعی دارند ماهوارههای بیشتری را در مدار زمین قرار دهند. هند نیز در تلاش است تا در این حوزه پیشرو باشد و تا کنون سه ماهواره ناوبری به فضا پرتاب کرده است. روز گذشته نیز یک مقام ارشد آژانس فضایی هند اعلام کرد که هند قصد دارد با پرتاب چهارمین ماهواره ناوبری خود، سیستم ناوبری ماهوارهای خود را گسترش دهد. طبق برنامهریزیهای انجام شده، این ماهواره در روز ۹ مارس(۱۸اسفند)، به صورت آزمایشی توسط راکت PSLV-XL پرتاب خواهد شد. به گفته مدیر پایگاه پرتابهای فضایی ساتیش داوان، ماهواره با موفقیت تست شده است. طول عمر این ماهواره ۱۰ سال است.
در حال حاضر ایالات متحده، روسیه، چین و ژاپن اعضای کانون سیستم های ماهوارهای ناوبری هستند و هند در تلاش است تا عضویت انحصاری در این کانون را کسب کند. به گفته مقامات ISRO، اگرچه یک سیستم کامل شامل نه ماهواره- هفت ماهواره در مدار و دو ماهواره به حالت آماده به خدمت- است، ولی خدمات ناوبری عملیاتی میتواند با چهار ماهواره در مدار ارائه شود. این مدارها در طول جغرافیایی ۳۴ درجه، ۸۳ درجه و ۱۳۲ درجه شرقی قرار دارند. دو عدد از این مدارها در طول جغرافیایی ۵۵ و دو عدد نیز در ۱۱۱ شرقی خط استوا را قطع میکنند.
این چنین ترتیبی به این معنی است که هر هفت ماهواره میدان دید رادیویی پیوسته ای را با ایستگاه های کنترل هند دارند. همچنین ماهوارهها از ساعتهای اتمی و تجهیزات الکترونیکی برای تولید سیگنالهای ناوبری تشکیل شدهاند. قیمت هر ماهواره در حدود ۱۵۰ میلیون روپیه و قیمت موشک قدرتمند PSLV-XL در حدود ۱۳۰ میلیون روپیه است.
در حال حاضر ایالات متحده، روسیه، چین و ژاپن اعضای کانون سیستم های ماهوارهای ناوبری هستند و هند در تلاش است تا عضویت انحصاری در این کانون را کسب کند.
سیستم ماهوارهای ناوبری منطقهای هند (IRNSS) یک سیستم مستقل است که توسط سازمان تحقیقات فضایی هند و تحت نظارت کامل دولت هند در حال گسترش است. دلیل ایجاد این سیستم ناوبری این است که در هنگام کشمکش بین کشورها ممکن بود حق به کارگیری سیستم جهانی GPS از هند و سایر کشورهای درگیر سلب شود. این سیستم دو سرویس عمده را ارائه میدهد که یکی از آنها سرویس موقعیتیابی استاندارد برای استفادههای غیر نظامی است و دیگری سرویس محدود شده برای کاربران دارای مجوز است.
طبق برنامه ریزیهای انجام شده، کل این سیستم در سال ۲۰۱۵ کامل خواهد شد. قابل ذکر است که اولین ماهواره این سیستم موسوم به IRNSS-1Aدر سال 2013 و دومین ماهواره این سیستم موسوم به IRNSS-1B در سال ۲۰۱۴ به فضا پرتاب شد.امروزه پرتاب ماهوارههای ناوبری رو به افزایش است. ماهوارههای ناوبری از سال ۱۹۵۰ بمنظور هدایت کشتیها راهاندازی گردید. تا آن زمان کشتیهای دریایی اطلاعات خود را تنها از طریق قطبنما و جهت ستارگان و طلوع و غروب خورشید بدست میآوردند. از آنجا که این ماهوارهها سیگنالهای واحدی را بطور همزمان بطرف زمین ارسال میکنند، هرگیرنده این سیگنالها را با فواصل زمانی مختلف متناسب با موقعیت خود دریافت میکند. سیگنالهای دریافت شده پس از آنالیز، فاصله هر ماهواره را از دستگاه گیرنده معین میکند و با داشتن حداقل چهار سیگنال از چهار ماهواره مختلف میتوان موقیت سه بعدی یک جسم را تعین کرد. با تکمیل شدن این ماهوارهها شبکه جهانی (GPS) شکل گرفت.
امروزه کشورها در این حوزه رقابت میکنند و سعی دارند ماهوارههای بیشتری را در مدار زمین قرار دهند. هند نیز در تلاش است تا در این حوزه پیشرو باشد و تا کنون سه ماهواره ناوبری به فضا پرتاب کرده است. روز گذشته نیز یک مقام ارشد آژانس فضایی هند اعلام کرد که هند قصد دارد با پرتاب چهارمین ماهواره ناوبری خود، سیستم ناوبری ماهوارهای خود را گسترش دهد. طبق برنامهریزیهای انجام شده، این ماهواره در روز ۹ مارس(۱۸اسفند)، به صورت آزمایشی توسط راکت PSLV-XL پرتاب خواهد شد. به گفته مدیر پایگاه پرتابهای فضایی ساتیش داوان، ماهواره با موفقیت تست شده است. طول عمر این ماهواره ۱۰ سال است.
در حال حاضر ایالات متحده، روسیه، چین و ژاپن اعضای کانون سیستم های ماهوارهای ناوبری هستند و هند در تلاش است تا عضویت انحصاری در این کانون را کسب کند. به گفته مقامات ISRO، اگرچه یک سیستم کامل شامل نه ماهواره- هفت ماهواره در مدار و دو ماهواره به حالت آماده به خدمت- است، ولی خدمات ناوبری عملیاتی میتواند با چهار ماهواره در مدار ارائه شود. این مدارها در طول جغرافیایی ۳۴ درجه، ۸۳ درجه و ۱۳۲ درجه شرقی قرار دارند. دو عدد از این مدارها در طول جغرافیایی 55 و دو عدد نیز در ۱۱۱ شرقی خط استوا را قطع میکنند.
این چنین ترتیبی به این معنی است که هر هفت ماهواره میدان دید رادیویی پیوسته ای را با ایستگاه های کنترل هند دارند. همچنین ماهوارهها از ساعتهای اتمی و تجهیزات الکترونیکی برای تولید سیگنالهای ناوبری تشکیل شدهاند. قیمت هر ماهواره در حدود ۱۵۰ میلیون روپیه و قیمت موشک قدرتمند PSLV-XL در حدود ۱۳۰ میلیون روپیه است.
سیستم ماهوارهای ناوبری منطقهای هند (IRNSS) یک سیستم مستقل است که توسط سازمان تحقیقات فضایی هند و تحت نظارت کامل دولت هند در حال گسترش است. دلیل ایجاد این سیستم ناوبری این است که در هنگام کشمکش بین کشورها ممکن بود حق به کارگیری سیستم جهانی GPS از هند و سایر کشورهای درگیر سلب شود. این سیستم دو سرویس عمده را ارائه میدهد که یکی از آنها سرویس موقعیتیابی استاندارد برای استفادههای غیر نظامی است و دیگری سرویس محدود شده برای کاربران دارای مجوز است.
طبق برنامه ریزیهای انجام شده، کل این سیستم در سال ۲۰۱۵ کامل خواهد شد. قابل ذکر است که اولین ماهواره این سیستم موسوم به IRNSS-1Aدر سال ۲۰۱۳ و دومین ماهواره این سیستم موسوم به IRNSS-1B در سال ۲۰۱۴ به فضا پرتاب شد.