بنای بقعه امامزاده سلطان ابراهیم رضا هشت ضلعی ساخته شده است و باتوجه به پایه بنا به این نتیجه می رسیم که مصالح به کار رفته در این بنا لاشه سنگ و ملاط ساروج است.
قسمت بیرونی بنا پوششی از سیمان سفید داشته و بنا دارای یک گنبد مخروطی هشت ضلعی ، دو پوش است که از بیرون مخروطی و از داخل حالت مقعر دارد و پوشش گنبد نیز فلزی و جدید است .
قدمت این بقعه با توجه به سبک معماری آن ها احتمالاٌ مربوط به قرن 7 و 8 هجری است .
در حال حاضر قسمت داخلی بنا از گچ پوشیده شده و کف بنا نیز موزائیک کاری شده است. در دو ضلع شرق و جنوب دو پنجره نورگیر مشبک ودر دیوار ها شش طاق نما مشاهده می شود.
در حال حاضر ضریح چوبی منبت کاری شده امامزاده در وسط اتاق مقبره قرار گرفته است. در صفحه 117 کتاب بقاع متبرکه استان تهران در حالی که نسب این امامزاده را به امام موسی کاظم ( ع ) می رساند ، در باره بقعه آن چنین می نویسد :
« بنای بقعه مشتمل بر دو بخش است: بخش اصلی شامل برج مقبره ای هشت ضلعی است که از سنگ لاشه و ملاط ساروج ساخته شده و بخش دیگر شامل اتاقی با یک ایوان در قسمت جلو است. … »
در کتاب آثار تاریخی فیروزکوه در صفحه 217 در حالی که نسب این امامزاده را بر طبق گفته اهالی روستای آسور ، برادر امام رضا ( ع ) می نویسد ، در مورد اتاق مقبره چنین نوشته شده است :
« در نمای داخلی گنبد، در هر ضلع یک طاقنمای جناغی وجود دارد که دو طاقچه کوچک مستطیل شکل آن با پنجره های چوبی مشبک تزئین شده است . همین نمای بیرونی گنبد را طاقنمای جناقی ، تزئین می کند . قدمت این بقعه با توجه به سبک معماری آن ها احتمالاٌ مربوط به قرن 7 و 8 هجری است . »
گزارش تصویری و تحلیل فنی: احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.