اینکه معلمی برای عمل خوب یا بد یک دانش‌آموز، کل کلاس را تنبیه یا تشویق می‌کند، شاید به نظر یک کودک 4 تا 5 ساله عادلانه تلقی شود، اما مسلما در کودکان بزرگتر ناعادلانه جلوه می‌کند. در واقع برای کودکان بزرگتر و همینطور برای بزرگسالان، تنبیه شدن همه به خاطر تخلف یک نفر، اصلا عادلانه نیست.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که مجازات گروهی به خاطر تخلف یک فرد، در رده سنی پیش دبستانی مناسب‌تر از رده‌های سنی دیگر است. این به آن معنا نیست که لزوما این افراد چون کوچکتر از بقیه هستند باید تنبیهات شدید‌تری نسبت به آنها اعمال شود، بلکه به این معنی است که کودکان در این رده سنی ایده متفاوتی نسبت به عدالت دارند.
در واقع این کودکان تحت تاثیر دلسوزی نسبت به فرد تنبیه شده قرار می‌گیرند. بررسی بازخوردهای کودکانی که در این مطالعه شرکت کردند نشان داد که این کودکان به شدت مخالف تنبیه یک نفر از کل کلاس هستند.
به این منظور محققان از کودکان 4 تا 10 ساله خواستند تا بگویند که عادلانه‌ترین روش برای تنبیه و تشویق افراد چیست. بیشتر کودکان 4 تا 5 ساله، با قاطعیت گفتند که هر تنبیه یا تشویقی که برای یک نفر در نظر گرفته می‌شود باید برای همه یکسان اجرا شود.
وقتی کودکان به مقطع دبستانی می‌رسند، به تدریج بالغ شده و این حس در آنها تقویت می‌شود که هر کسی باید تاوان اشتباه خود را بپذیرد و این ناعادلانه است که همه به خاطر تخلف یک نفر مجازات شوند. در مقابل، اگر کسی سزاوار پاداش است، نیازی به تشویق دیگران نیست. این دیدگاه معمولا در بزرگسالان نیز رایج است و دلالت بر متفاوت بودن دیدگاه رده‌های سنی مختلف نسبت به عدالت دارد.
ترجمه: زهرا جعفری رودپشت
منبع: ژورنال Developmental Psychology
No tags for this post.