شواهد تازه‌ای به دست آمده که نشان می‌دهد آنها از روش‌های هندسه پیشرفته‌ای برای ترسیم جدولی که حرکات سیاره مشتری را نشان می‌داد استفاده می‌کردند. این اتفاق قرن‌ها قبل از ایجاد علم حساب افتاده است.این کشف تازه می‌تواند تاریخ علم ریاضی و فیزیک را در کتاب‌های درسی عوض کند.
به گزارش ایسنا،ماتیو اوسندرجیو، تاریخ‌نگار علم که این شواهد تازه را دریافته است، می‌گوید که تا به حال تصور بر این بوده که ریشه این تکنیک‌های هندسه قرن چهاردهم است، اما با این کشف، همه این تاریخ تغییر می‌کند.
اوسندرجیو، استاد دانشگاه هامبولد در آلمان به تازگی نتایج تحلیل‌اش از پنج لوح سنگی که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شوند را در مجله معتبر علمی «ساینس» منتشر کرده است.تاریخ این الواح سنگی، که با خط میخی بر آنها حک شده است به 350 سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد. این الواح سنگی در اواخر قرن نوزدهم در 100 کیلومتری جنوب بغداد کشف شده‌اند.
این الواح سنگی شامل نوشته‌اند و در آنها اثری از طراحی به چشم نمی‌خورد اما اوسندرجیو می‌گوید که جدول موجود در آنها یک طرح چهار وجهی به شکل ذوزنقه را نشان می‌دهد. در این جدول مشخص شده که چطور شتاب سیاره مشتری در جا به جای مدارش تغییر می‌کند.
ارقام موجود در این الواح سنگی یک دوره شصت ساله را در بر می‌گیرد و تاریخ شروع آن روزی است که یک سیاره غول‌پیکر- که با یک خدای بابلی به اسم ماردوک یکسان شمرده می‌شد، در آسمان دیده شد.
الکساندر جونز، استاد دانشگاه نیویورک در آمریکا، عقیده دارد که این کشف تازه، راهی برای فهمیدن ریشه‌های توسعه علم ریاضی و کاربرد آن در فیزیک است. به گفته جونز با آنکه در باهوش بودن بابلیان و جلو بودن آنها از زمانشان شکی وجود نداشت، اما «این کشف تازه، نشان می‌دهد که این دانشمندان باستان که در معابد خود مشغول بررسی حرکت اجرام آسمانی بودند، همان مدل فکری را داشتند که ما تا به حال فکر می‌کردیم در فرهنگ غرب اروپا و در قرون وسطی به وجود آمده است. »
No tags for this post.