گزارش تصویری و تحلیل فنی امامزاده گان عبدالله و خليل الله

این آرامگاه با شالوده قلوه سنگ و ملاط گچ و در ارتفاع بالاتر با آجرکاری بسیار زیبا و به سبک بناهای قرن 6 و 7 هجری قمری ساخته شده  در قسمت گلویی و در زیر طوقه گنبد ، فاصله ترک ها به شکل طاقنما های کوچکی تزئین شده است .  پایه بنا از لاشه سنگ و قلوه سنگ و بدنه آن  از آجرساخته شده که دارای 67 ترک زاویه دار با زاویه 90 درجه است و در بالای هر ترک طاق قوس دار ساده ای به صورت نیم دایره از آجر اجرا شده است .      

در دوره صفویه صندوق چوبی منبت کاری شده و کتیبه دار بر روی قبر به احترام امامزاده نصب کرده اند . در کتیبه بالای دور تا دور ضریح منبت کاری و گره چینی چوبی اجرا شده و عباراتی وجود دارد که بخش هایی از آن قابل خواندن هستند .

با توجه به وسعت زیادی که از نظر فرم معماری در این بنا مشاهده می شود ، شاید بتوان گفت این مجموعه ؛بزرگترین امامزاده در حوزه دماوند است .

گنبد بنا آجری و از نوع گنبدهای رک یا مخروطی است. در ضلع شمال غربی ساقه گنبد نورگیری به صورت دالان طاق دار کوچک تعبیه شده است . داخل بنا نیز طاقناهای ساده ای کار شده است . در بدنه بنا در چهار طرف چهار نورگیر دیده می شود که نور فضای داخلی مقبره را تامین می کند. داخل بنا از گچ پوشیده شده است. بقعه در وضعیت مناسبی بوده و آخرین بار، در سال 1380 توسط میراث فرهنگی مرمت شده است. در ضلع شمالی مقبره بنای الحاقی جدید وجود دارد که به مقبره چسبیده و بخشی از امامزاده را در بر گرفته است.

در دوره صفویه صندوق چوبی منبت کاری شده و کتیبه دار بر روی قبر به احترام امامزاده نصب کرده اند . در کتیبه بالای دور تا دور ضریح منبت کاری و گره چینی چوبی اجرا شده و عباراتی وجود دارد که بخش هایی از آن قابل خواندن هستند .

مهمترین کتیبه های موجود در این بخش با ترتیب موقعیت آن در بنا به این شرح هستند.

در ضلع شرقی صندوق آمده است :

« بانی و باعث هذا المحجر الشریف نادر العصری استاد محمد و فرزند خلف او استاد مراد علی نجار سنه ثلث و فی الف . »

و در در ضلع شمالی آن صلوات بر چهار ده معصوم با ذکر نام آن ها کنده شده است . و در ضلع غربی چنین خوانده می شود:

«  به سعی و اهتمام تقوی شعار ورع آثار مولا نا  شمس ا لدین محمد ابن  مولا نا  نورالله بابا جهد متولی . »

مردم محلی در دوره قاجاریه به خاطر احترامی که برای این امامزاده قایل بوده اند ، بنای دیگری به همراه مسجد در ضلع شمالی آن احداث کرده اند که محوطه امامزاده را از مدخل شمالی آن به اماکن الحاقی وصل می کرده است لیکن بر اثر بی توجهی  سلیقه ای که در احداث نمازخانه به خرج داده شده ، قسمت هایی از ترک های سطح جانبی بقعه در جبهه شمالی و بالای مدخل آن از بین رفته و در درون این بخش از بنای الحاقی محبوس شده است .

این بنا به شماره 921 و در تاریخ 25 / 3 / 1351 در فهرست آثار باستانی به ثبت رسیده است.  

گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی

 

No tags for this post.