قابلیت شنوایی منحصر به فرد در پروانه

گوش انسان ها و حیوانات صدا ها را از یک طریق درک می کنند. صداها از طریق امواج به گوش ها می رسند سپس به غشایی بسیار نازک برخورد کرده و سبب ارتعاش می شوند.

پروانه ها در هنگام احساس خظر در ارتفاع بالا تر پرواز کرده و بال های خود را که محل قرار گیری گوش هایشان است را باز می گذارند. این حرکت شبیه به حرکتی است که گاهی انسان ها برای شنیدن بهتر لاله گوش خود را به جلو خم می کنند.

این ارتعاشات در انسان ها به حلزون گوش در گوش داخلی منتقل می شوند اما در حیوانات به ساختاری به نام ناحیه کردوتونال (chordotonal) انتقال می یابند. نتایج در هر دو انسان ها و حیوانات به یک طریق است به این ترتیب که اعصاب شنوایی برای درک صدا، سیگنال های الکتریکی خاصی را به مغز ارسال می کنند.

 جین یک (Jayne Yack) از دانشگاه کارلتن کانادا به مدت سه دهه بر روی طیف شنوایی حشراتی مانند کرم های ابریشم و پروانه ها تحقیق کرده است. پروانه ها در تمامی اعضای بدن خود مانند قفسه سینه، شکم، پاها، دهان و حتی بال خود گوش هایی دارند. اندازه و ضخامت غشا یاد شده در هر گونه متفاوت است و به این ترتیب به فرکانس های متفاوتی نیز حساسیت نشان می دهد. برای مثال گوش ما فرکانس های بین 20 – 20,000 هرتز را می شنود. هر فرکانسی بالاتر یا پایین تر از این مقدار قابل شنوایی نیست.

با این حال یک علاقه مند بود تا درباره چیزهایی که حشرات می شنوند و همچنین دلیل آنها تحقیق کند. او برای انجام این کار از یک تمرین دهنده سگ ارزان قیمت بهره برد. این دستگاه از خود صدایی بلند با فرکانسی زیاد ساطع می کند که سگ ها و حشرات بید می توانند آنها را بشنوند. بیدها ها معمولا در یک خط صاف پرواز می کنند اما اگر صدای بسیار بلندی بشنوند به چپ و راست، بالا و پایین و حرکات نا منظم می پردازند تا بتوانند برای مبارزه با خفاش ها آنها را فریب دهند.

با این حال پروانه ها همیشه با الگوهای نامنظم و درهم و برهم پرواز می کنند به طوری که به دام انداختن آنها سخت است. آنها این کار را برای مصون ماندن از دست شکارچیان اصلی خود یعنی پرندگان انجام می دهند. یک بر این باور است که این تهدید هوایی ثابت این روش برای پرواز را ایجاب می کند؛ بنابراین اگر پروانه ها در هنگام دفاع باشند ممکن است از گوش های خود برای دریافت فرکانس پرواز شکارچیان خود استفاده کنند.

 به همین دلیل نیز در هنگام احساس خظر در ارتفاع بالا تر پرواز کرده و بال های خود را که محل قرار گیری گوش هایشان است را باز می گذارند. این حرکت شبیه به حرکتی است که گاهی انسان ها برای شنیدن بهتر لاله گوش خود را به جلو خم می کنند.

یک در این باره بیان کرد که: «همه حیوانات اطراف ما جهان را به نحو متفاوتی تشخیص می دهند. حواس انها طول موج هایی را دریافت می کنند که برای زنده ماندن و بقای انها ضروری است.»

منبع: bbc

ترجمه: احمد محمد حسینی

No tags for this post.