به گزارش ایرنا از بی بی سی ورلد، فعالان زیست محیطی و سناتورهای استرالیایی براساس نتایج این تحقیق خواستار اقدام فوری دولت و مردم برای مقابله با مخاطرات محیط زیستی بطری و کیسه های پلاستیکی و ذرات پلاستیکی (قطعات پلاستیکی کوچکتر از یک میلی متر) شده اند.
جزیره استرالیا را دریاهای آرافورا و تیمور از شمال، اقیانوس آرام از شرق، اقیانوس منجمد جنوبی از جنوب و اقیانوس هند از غرب احاطه کرده است.
این کمیسیون آلودگی اقیانوس ها با مواد پلاستیکی را یک 'مشکل بحران ساز' برای سلامت انسان و زیست بوم دانسته و هشدار داده که آلاینده های ریز و میکروسکوپی وارد چرخه غذایی انسان شده اند.
از این رو بحث ممنوع کردن ریزدانه های پلاستیکی (microbead) که در محصولاتی مثل خمیردندان و صابون های مایع و شامپو به کار می روند، دوباره مطرح شده است.
هایدی تیلور مدیر یک انجمن غیر انتفاعی محیط زیستی و مدیر کارگروه مقابله با ضایعات دریایی دولت استرالیا می گوید: '75 درصد' قطعاتی که در اقیانوس ها یافت می شوند، پلاستیکی هستند.
او به بی بی سی گفت: مهمترین مسئله این است که این آلودگی در آب های اطراف استرالیا و حتی دیگر کشورهای جهان محصول عملکرد بشر است.
ریز دانه های پلاستیکی
ریزدانه های پلاستیکی که در محصولاتی مثل خمیردندان یا شامپوهای مایع بکار می روند، برای این است که سلول های مرده را با سایش از پوست جدا کنند یا پاره شوند و مواد داخل خود را روی پوست رها کنند تا پوست نرم تر و شفاف تر شود.
برخی منتقدان معتقدند که هیچکدام از این دو مورد با استفاده از ریزدانه های پلاستیکی محقق نمی شوند، این ریزدانه ها نرم تر از آن هستند که باعث ریزش سلول های مرده پوست شوند و نیز برای این که پاره شوند، به فشاری احتیاج دارند که هنگام شستشو به آنها وارد نمی شود.
اما این ریزدانه ها از تمام صافی ها و فیلترهای آب رد شده و وارد چرخه غذایی انسان ها و حیوانات می شوند.
به عقیده تیلور، یکی از 'بدترین آلودگی های محیط زیست در حال حاضر و آینده'، یکی از ساده ترین راه حل ها را دارد؛ تغییر رفتار بشر.
وی تولیدکنندگان، مصرف کنندگان، کشتی های باری و کشتی های ماهیگیری را از علل پخش شدن پلاستیک و دیگر ضایعات در دریا دانست و گفت که به دلیل تنوع گسترده منشا آلودگی، برای غلبه بر مشکل به راه حل های جامع و فراگیر نیاز است.
تیلور گفت تا به حال تشویق به رفتار داوطلبانه برای پرهیز از استفاده بی رویه از محصولات پلاستیکی و بازیافت مناسب آن بی نتیجه بوده و اکنون باید به منشا توجه کرد؛ اینکه آلاینده ها از کجا وارد آبها می شوند.
گروه های محیط زیستی تخمین می زنند در صورتی که اقداماتی موثر و هماهنگی اجرا شوند، میزان این آلودگی در یک مقطع سه تا پنج ساله به نصف کاهش خواهد یافت.
به گفته تیلور، پاکسازی محیط از این محصولات پلاستیکی همچنان باید انجام گیرد اما اساسا راه حل موثر، پیشگیری از ورود این آلاینده ها به اقیانوس ها است.