در حالی 20 درصد جمعیت ثروتمندترین کشورها دنیا بیش از 65 سال خواهند داشت، که در این سنین افراد بازنشسته می‌شوند، مقرری بازنشستگی می‌گیرند و مقدار قابل توجهی از توجهات بهداشتی را به خود اختصاص می‌دهند.
اما تاریخی که افراد باید واقعا نگران باشند سال 2040 یعنی زمانی است که سن این جمعیت از 85 سالگی تجاوز خواهد کرد و چنین جمعیت بالای 85 سالی بیش از 4.5 درصد جمعیت ثروتمندترین کشورهای دنیا را تشکیل خواهند داد. همچنین گفته می‌شود جمعیت بیش از 85 سال دنیا تا سال 2050 بیش از چهار برابر خواهد شد.
در آن زمان نه تنها افراد مدت طولانی‌تر زندگی خواهند کرد بلکه رفاه آنها موجب می‌شود سن 65 سالگی برای بازنشستگی مفهوم کمرنگ شود. در واقع، بازنشستگی مفهومی مدرن است و هیچ دلیلی وجود ندارد که با تغییرکردن شرایط جمعیت، این مفهوم تکامل نیابد.
با افزایش رفاه، افراد بیشتری می‌توانند تا سنین بالاتری کار کنند و آنها به رشد اقتصادی کشورها کمک خواهند کرد.
دولت ایالات متحده پیش بینی کرده نیروی کار این کشور به کارکردن بیش از سن 65 سالگی ادامه خواهد داد و اکثر کشورها نیز سن رسمی بازنشستگی را تا سن 70 سالگی افزایش می‌دهند.
بیماری قلبی، سرطان و سکته عوامل اصلی مرگ و میر در دنیا هستند و در سال 1999، یکی از این سه مورد، منجر به 64 درصد مرگ در میان افراد 65 سال به بالا در امریکا شد. با این حال، تا سال 2014، این رقم تا 53 درصد افت کرد اما مرگ و میر ناشی از بیماری‌های ناتوان‌کننده زوال شناختی به ویژه بیماری آلزایمر در حال افزایش بوده است.
آلزایمر سومین عامل شایع مرگ و میر در میان امریکایی‌های بالای 85 سال است و این بیماری همچنین دارای پیامدهایی برای اقتصاد کشورهاست.
بر اساس گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، فقط سه درصد افراد بین سنین 65 و 69 ساله مبتلا به زوال عقل هستند اما این میزان بین سنین 85 تا 89 سالگی تا 30 درصد افزایش می‌یابد. حدود نیمی از زنان در فرانسه و آلمان که بالای 90 سال عمر دارند مبتلا به زوال عقل هستند و 40 درصد زنان امریکایی بالای 90 سال نیز به این عارضه مبتلا هستند.
آلزایمر سومین عامل شایع مرگ و میر در میان امریکایی‌های بالای 85 سال است و این بیماری همچنین دارای پیامدهایی برای اقتصاد کشورهاست.
در واقع مراقبت‌کردن از افراد سالمند هزینه‌بر است با این حال در سال 2010 در امریکا، این افراد فقط 9 درصد مراقبت‌های بهداشتی را به خود اختصاص دادند. در این میان دولت سوئد بیشترین هزینه را در قاره اروپا صرف کرده و مراقبت‌های طولانی‌مدت، حدود چهار درصد درآمد ناخالص این کشور را به خود اختصاص می‌دهد.
تا سال 2050 جمعیت مبتلا به زوال عقل در دنیا سه برابر خواهد شد و تعداد قابل توجهی از این افراد متعلق به کشورهای فقیر خواهند بود.
در آن زمان، چون سن بخش بیشتری از جمعیت دنیا از 85 سالگی تجاوز کرده‌اند و مبتلا به زوال عقل شده‌اند، تعداد بیشتری هم به مراقبت طولانی‌مدت و فشرده نیاز خواهند داشت.
هزینه مراقبت از افراد مبتلا به آلزایمر، نه تنها هزینه مستقیمی است که باید بر روی خانه‌های سالمندان صرف شود، بلکه اعضای خانواده نیز که از خویشاوندانشان مراقبت می‌کنند، زمان کمتری را به عنوان نیروی کار در جامعه صرف خواهند کرد.
با این حال نمی‌توان به طور قطع قضاوت کرد زیرا عوارضی مانند چاقی و اعتیاد به مواد مخدر می‌توانند روند پیرشدن جمعیت دنیا را معکوس کرده و طول عمر افراد را کاهش دهند. این عدم اطمینان و عدم آگاهی از میزان هزینه‌ها، چگونگی رفتار بازارهای مالی در قبال این موضوع را دشوار می‌کند. اما چنانچه آینده نیز مانند گذشته و زمان حال باشد، باید منتظر هزینه‌های قابل توجهی در مراقبت‌های بهداشتی از افراد سالمند مبتلا به آلزایمر بود.
منبع: سایت مجمع جهانی اقتصاد
ترجمه: شه تاو ناصری
No tags for this post.