به گزارش ایسنا، برخی از این ابزارها هنوز واسنجی نشده‌اند، اما برخی ابزارها آماده استفاده برای پیش‌بینی وضعیت هواشناسی و مدلسازی آب‌وهوایی هستند.پنج ماموریت اصلی به این قرار هستند: نخست، رصدخانه هسته اندازه‌گیری بارش جهانی (GPM) که سال گذشته پرتاب شده بود، می‌تواند چیزی مشابه سی‌تی‌اسکن جهانی را برای ابرهای تولیدکننده باران و برف ارائه کند. این ماموریت اخیرا برای نخستین‌بار نقشه‌های زمان-گذشت بارش خود را برای نمایش الگوهای بارش برف و باران جهانی منتشر کرده است.
«جیل اسکوفرونیم جکسون» دانشمند پروژه GPM گفت: این رادار ژاپنی به ثبت تصاویر سه‌بعدی از بارش‌ها پرداخته که مشابه روش سی‌تی‌اسکن پزشکان از بدن بیماران است.دوم، رصدخانه مدارگرد کربن 2(OCO-2) که در ماه ژوئیه 2014 پرتاب شد، به پیگیری منبع دی‌اکسیدکربن موجود در جو و کانال‌هایی که منجر به حذف آن می‌شود، می‌پردازد. هدف نهایی از پروژه، ارتقای درک فرآیند تغییر آب‌وهوای جهانی و اتخاذ تصمیمات آگاهانه‌تر است.
سوم، ماهواره ISS-RapidScat که در ماه سپتامبر 2014 به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل شد، به سنجش سرعت و جهت بادها بر روی اقیانوس می‌پردازد. سنجش‌های رصدخانه GPM و ماهواره RapidScat در حال حاضر برای پیش‌بینی توفان‌ها مورد استفاده است.
چهارم، سیستم انتقال ابر-آئروسل (CATS) که اواخر ماه ژوئن به ایستگاه فضایی ارسال شد، ذرات هوابرد و ارتفاع ابرها را اندازه‌گیری می‌کند. دانشمندان مأموریت CATS برای نخستین‌بار در ماه گذشته به نمایش عمومی تصویری از ابرها و ذرات هوابرد در جو بالای آفریقا پرداختند.
در نهایت نیز ناسا از ماهواره رصدخانه رطوبت خاک SMAP رونمایی کرده که در ماه ژانویه به فضا پرتاب شد و به سنجش سطوح رطوبت در خاک سطحی می‌پردازد. ماهواره طی این هفته، آنتن بازتابنده شش متری خود را باز کرده و طی یک ماه، کار اندازه‌گیری سطوح رطوبت را آغاز خواهد کرد؛ این اطلاعات به پیش‌بینی‌های دقیق‌تر برای سیل و خشکسالی خواهند پرداخت.
No tags for this post.