سالنهای باشکوه، مدیریتهای قوی در اجرای سمینارها و کمیتههای علمی با تجربیات ارزشمندی که دارند در زمره زیرساختهای مناسب برای برگزاری همایشهای علمی قرار میگیرند.
دکتر جعفر مهراد، بنیانگذار پایگاه استنادی علوم جهان اسلام در گفتوگو با خبرنگار سیناپرس در رابطه با زیرساختهای برگزاری همایشهای علمی در ایران گفت: زیرساختها در ایران برای برگزاری همایشهای علمی ملی و بینالمللی کاملا مهیاست و همایشهایی که در ایران پیرامون موضوعات مختلف و از سوی دانشگاهها، مؤسسات پژوهشی و دستگاههای اجرایی برگزار میشود ازنظر فضای فیزیکی محل برگزاری اجلاس، سیستم صوتی و توجه به عملکرد دبیرخانه اجرایی همایش و سمینارها از اقتدار علمی و اجرایی بالایی برخوردارند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر کشورمان در دانشگاهها و دستگاههای اجرایی از تعداد زیادی از اساتید برجسته ملی و بینالمللی برخوردار است که تجربهای طولانی در برگزاری سمینارها داشته و خود نیز همواره در سمینارهای ملی و بینالمللی با آثارشان شرکت کردهاند.
مهراد اظهار کرد: ازآنجاکه توانایی کشور ما در بیان تازههای علمی و مبادله تجربیات در سطح بینالمللی بر همگان آشکار است، اعتقاد من بر این است که توانایی برگزاری همایشهای علمی و زیرساختهای فیزیکی آن در کشور وجود دارد.
وی در ادامه با اشاره به جایگاه بخش دولتی و خصوصی در برگزاری همایشهای علمی گفت: در بخش خصوصی بسیاری از شرکتها که وابسته به دولت هستند، علاوه بر این، بسیاری از شرکتها نیز در چند دهه اخیر در بخش خصوصی به وجود آمدهاند که با توجه به اینکه تلاش میکنند خود را در حوزه فعالیتهای عرصه ملی و بینالمللی بیشتر و بیشتر نشان دهند، عملکرد موفقی داشتهاند.
مهراد در ادامه تصریح کرد: این شرکتها و نهادها به کمک مالی دولت نیازی نداشته و معمولا در انجام اموری مانند پذیرش میهمانان و اسکان شرکتکنندگان حتی در مقایسه با دولت نیز از ظرفیت بالاتری برخوردارند.
وی تأکید کرد: بسیاری از واحدهای بخش خصوصی هم در گذشته نشان دادهاند که توانمند هستند و با توجه به قرار گرفتن در دوره پساتحریم در آینده نیز در حوزه فعالیتهای ملی و بینالمللی به حضور در این حوزه علاقهمند هستند.
استاد دانشگاه شیراز در ادامه بیان کرد: ضمن اینکه خود دولت هم علاقهمند است فعالیتهای اجرایی مانند برگزاری همایشهای علمی توسط بخش خصوصی انجام گیرد. من اعتقاددارم بخش خصوصی بهویژه در موضوعات علمی میتواند مدیریت قویتری نسبت به بخش دولتی داشته باشد و همچنین نیازهای جامعه را نیز بهخوبی میشناسد، ازاینرو در ارتقای رشد علمی همایشها سهم بیشتری خواهد داشت.
این پژوهشگر کشورمان در ادامه تأکید کرد: اگر دولت برگزاری این سمینارها و همایشها را به نحوی به بخش خصوصی منتقل کند، نهتنها دولت به معنای دانشگاه و دستگاههای اجرایی و مراکز پژوهشی و تحقیقاتی از انجام امور اجرایی برگزاری همایش فارغ خواهند شد، بلکه از سوی دیگر به برگزاری موفقیتآمیز این مراسم نیز بیشتر میتوان امیدوار بود.
وی در رابطه با ارزیابی و مقایسه برگزاری همایشهای علمی در ایران و کشورهای پیشرفته دنیا اظهار کرد: پاسخ به این سؤال به موضوع همایشهای برگزارشده برمیگردد، واقعیت امر این است که ایران یک کشور نوظهور علمی و اقتصادی است.
مهراد ادامه داد: همانطور که پیشتر هم اشاره کردم ظرفیتهای برگزاری همایشهای علمی ازنظر فضا و نیروی انسانی در کشور کاملا مهیاست اما باید قبول کنیم که ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته در حوزه موضوعات موردبحث در سمینارهای علمی کاستیهای فراوانی دارد. به این معنی که موضوعاتی که در ایران موردبحث و بررسی قرار میگیرد موضوعاتی نیستند که در مرزهای دانش نوین قرار داشته باشند.
وی تصریح کرد: البته جا دارد که در اینجا موضوعات مربوط به فناوریهای نوین مانند هوافضا، نانو فناوری و بیوتکنولوژی را از این امر مستثنی کنیم چراکه، اینها مقولاتی هستند که در ایران پیشرفتهای چشمگیری پیرامون آنها بهدستآمده است.
مهراد بیان کرد: علاوه بر آن برخی مقولات حوزههای پزشکی را هم میتوان در زمره این استثنائات گنجاند. بهبیاندیگر، برخی اقدامات و جراحیهایی که در ایران انجام میشود اگر بیشتر از کشورهای پیشرفته نباشد کمتر هم نیست.
وی ادامه داد: صرفنظر از این موضوعات به اعتقاد من سمینارهای علمی که در کشورهای پیشرفته برگزار میشود بهمراتب برتر، قویتر و توانمندتر از سمینارهایی است که در ایران برگزار میشود.
مهراد در ادامه اظهار کرد: بنابراین میتوان نتیجه گرفت که در برگزاری همایشهای علمی اگر مشکل و کاستی وجود داشته باشد، در محتواست و نه در زیرساختها. سالنهای باشکوه، مدیریتهای قوی در اجرای سمینارها و کمیتههای علمی با تجربیات ارزشمندی که دارند در زمره زیرساختهای مناسب برای برگزاری همایشهای علمی قرار میگیرند.
No tags for this post.