هاشیما نیز یکی دیگر از جزایر ژاپن است که بدون سکنه رها شده اند، سال تاسیس منطقه شهری آن به سال 1810 بازمی گردد و البته در همان دوران نیز چندان پر جمعیت نبوده و تنها حدود 5000 نفر در آن زندگی می کردند . این جزیره در زبان ژاپنی معروف به گونکانجیما است و به دلیل شکل منحصربفرد آن جزیره ناوجنگی نیز نامیده می شود.
بقایای ساختمان های تو در تو و بدون سکنه این جزیره که در میان دریا و محصور در دیواری بلند است ، بدون هیچ توضیح اضافه حسی از ترس و وحشت را به بیننده القا می کند و شاید به همین دلیل است که همه ساله تورهای گردشگری ، افراد علاقه مند به دیدن آثار غریب و ترسناک را در قالب تورهای کوتاه مدت به این جزیره می برد .
در سال 1890 یک شرکت حفاری معدن شروع به ساختمان سازی در این جزیره کرد و یک دیوار بلند بتنی نیز دور تا دور جزیره به منظور حفاظت ازآن در برابر طوفان احداث کرد و مجموعه اقدامات انجام شده در این رابطه ، جزیره را به شکل کارگاهی بزرگ درآورد. از زمانی که جزیره به کمپانی میتسوبیشی واگذار شد ساختمان سازی و جمعیت ساکنینش نیز به گونه چشمگیری افزایش یافت.
این شهر شامل مجتمع های مسکونی بتنی چند طبقه و خاکستری رنگ با خیابان هایی کم عرض و تو در توست که دیوار بتنی عظیم و مرتفعی آن را احاطه کرده است.
ابعاد جزیره بصورت 480 متر طول و 150متر عرض است و زمانی دارای بالاترین تراکم جمعیتی در جهان بوده است، ولی از زمانی که بنزین جایگزین ذغال سنگ شده و از سال 1974 فعالیت شرکت حفاری متوقف شد. از آن زمان به بعد بود که دسترسی به شهر محدود و خالی از سکنه شد . امروزه بقایای ساختمان های تو در تو و بدون سکنه این جزیره که در میان دریا و محصور در دیواری بلند است ، بدون هیچ توضیح اضافه حسی از ترس و وحشت را به بیننده القا می کند و شاید به همین دلیل است که همه ساله تورهای گردشگری ، افراد علاقه مند به دیدن آثار غریب و ترسناک را در قالب تورهای کوتاه مدت به این جزیره می برد .
گرداوری و ترجمه گزارش : فاطمه کردی
No tags for this post.