اعزام سالم انسان به مریخ و بازگرداندن آن به زمین کاری بزرگ است. برخلاف سفر به ماه که در سه یا چهار روز انجام می شود، سفر به سیاره مریخ که در فاصله حدود 140میلیون مایلی (225.308 میلیون کیلومتری) زمین قرار دارد در هر مرحله رفت یا بازگشت، بیش از شش ماه طول می کشد.
برای انجام یک چنین سفر طولانی لازم است که فضانوردان، شبکه ای از انبار ذخایر برای سوخت گیری فضاپیمای خود داشته باشند.
بهره برداری از (منابع) سیارک، راه حل مورد نظر طرف هایی است که بلندپروازی های فضایی دارند و از تلاش برای سفر به مریخ سخن می گویند.
سیارک ها یا اجرام سنگی که به دور خورشید می چرخند، می توانند حاوی آب، اکسیژن و فلزهای گرانبها و عناصر دیگری باشند که از آنها می توان برای تولید سوخت و سیستم های حمایت کننده حیات در فضا، با بهای بسیار کمتر از حمل آنها از زمین استفاده کرد.
صدها هزار سیارک در اندازه های مختلف از تخته سنگ های بزرگ گرفته تا سیاره های مینیاتوری وجود دارد.
بهره برداری از این منابع بسیار گران قیمت و بسیار دشوار خواهد بود اما چند شرکت خصوصی معتقدند که این کار را می توانند انجام دهند.
کریس لویسکی مدیر سابق ماموریت مریخ سازمان فضایی آمریکا (ناسا) تصور می کند که می تواند این کار را در پنج تا 10 سال آینده انجام دهد.
لویسکی مهندس ارشد شرکت Planetary Resources مستقر در سیاتل می خواهد از سیارک های نزدیک به زمین، آب، پلاتینیوم و سایر منابع استخراج کند. یک شرکت مستقر در کالیفرنیا به نام Deep Space Industries نیز در پی استخراج منابع طبیعی از سیارک ها است. هر دو شرکت یاد شده این کار را با فضاپیمای رباتیک انجام خواهند داد.
اما قانونی بودن بهره برداری از مواد معدنی فضا جای تردید دارد. در معاهده 1966 سازمان ملل در زمینه فضا که به امضای آمریکا و بیش از 100 کشور دیگر رسید، آمده است که کشورها نمی توانند قلمرویی در فضا داشته باشند، اما در این معاهده شفافیت کمتری درباره عملیات شرکت های خصوصی در فضا وجود دارد.
درهر صورت، بهره برداری از سیارک ها می تواند بسیار سودآور باشد. اریک اندرسون از بنیانگذاران شرکت Planetary Resources ارزیابی می کند که یک سیارک 80 متری غنی از منابع، می تواند حاوی موادی با ارزش بیش از 100 میلیارد دلار برای استفاده در فضا و زمین باشد.
در این میان، جای تعجب نیست که ناسا نیز می خواهد از منابع سیارک ها بهره برداری کند. این سازمان فضایی نیز که امیدوار است تا اواسط دهه 2030 انسان را به مریخ برساند، به سیارک ها به عنوان روشی برای حفظ حیات در میلیون ها مایل فراتر از زمین نگاه می کند.
دو سال پیش ناسا طرح های بلندپروازانه ای را برای به دام انداختن یک سیارک و کشاندن آن در یک مدار ثابت در اطراف ماه که فضانوردان بتوانند بدون خطر به مطالعه آن بپردازند، اعلام کرد.
اما هم اکنون ناسا به دنبال آن است که در سال 2020 با استفاده از یک فضاپیمای روباتیک یک تخته سنگ از سطح یک سیارک را بگیرد.
ناسا امید دارد به محض این که تخته سنگ سیارک به مدار ماه کشیده شد، بتواند تا اواسط دهه 2020 فضاپیمای «اریون» خود را با دو فضانورد پرتاب کند تا در این سیارک به اکتشاف و جمع آوری نمونه بپردازد.
ناسا بیش از 12 هزار سیارک را در نزدیکی زمین کشف کرده است و هنوز به دنبال سیارک هدف خود می گردد.
همزمان شرکت های خصوصی فضایی Deep Space Industries و Planetary Resources در حال راه اندازی و آماده سازی کاوشگرهای فضایی اکتشافاتی هستند.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی سی.سی.ان،گرچه برای هرگونه بهره برداری از منابع معدنی سیارک ها به سال ها زمان نیاز است، اما اکنون این احتمال ایجاد شده است که روزی سیارک ها انسان را به سیاره سرخ فام مریخ برسانند و حتی موجبات بهره برداری از فضا را فراهم کنند.
چگونه سیارک ها در رسیدن به مریخ کمک می کنند
