این باور عمومی وجود دارد که در نظر گرفتن پاداش مالی برای مدیران، بطور مستقیم با بهبود عملکرد شرکت‌ها در ارتباط است و درنتیجه این اقدام، مدیران حاضر به انجام ریسک بیشتری در کارها می‌شوند. اما این سوال مطرح می‌شود که آیا واکنش همه مدیران در برابر دریافت پاداش مالی یکسان است و آیا این کار تأثیر مثبتی بر عملکرد شرکت خواهد داشت؟
محققان دانشگاه تگزاس در دالاس، نحوه واکنش مدیران به دریافت پاداش مالی را براساس تفاوت در ویژگی های فردی – جاه‌طلبی شغلی و توجه ویژه به وظایف – و نوع فعالیت، مورد بررسی قرار دادند.
در این مطالعه که دو سال بطول انجامید، مدلی طراحی شده و بر روی تعدادی از دانشجویان MBA که بعنوان مدیران برخی شرکت‌ها فعالیت می‌کردند، مورد آزمایش قرار گرفت.
مدیران با جاه‌طلبی بالاتر و توجه ویژه به وظایف، از طریق انجام ریسک‌های شغلی بیشتر، بیش از سایرین به پاداش مالی واکنش مثبت نشان می‌دهند.
نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، مدیران با جاه‌طلبی بالاتر و توجه ویژه به وظایف، از طریق انجام ریسک‌های شغلی بیشتر، بیش از سایرین به پاداش مالی واکنش (مثبت) نشان می‌دهند. این گروه از مدیران، تمایل به سرمایه گذاری‌های استراتژیک و تغییر استراتژی دارند.
جویس کانگ یانگ وانگ، نویسنده ارشد این مطالعه تأکید می‌کند: زمانیکه شرکت درحال رشد باشد، پاداش مالی تأثیر چندانی بر عملکرد مدیر ندارد؛ در این شرایط، رؤسای ارشد شرکت باید با شناخت درست مدیران خود، راه‌های ایجاد انگیزه در آنها را پیدا کنند.
به گفته وانگ، رؤسای شرکت‌ها باید براساس روحیات مدیران خود، بسته‌های تشویقی متناسب را درنظر بگیرند؛ بطورمثال اگر مدیری روحیه جاه‌طلبانه دارد، باید پاداش مالی متناسب با عملکرد وی برای تشویق به انجام ریسک‌های بیشتر در نظر گرفته شود.
سیاست‌های تشویقی از الگوی واحدی برای همه مدیران برخوردار نیستند و بسته تشویقی پیشنهادی بستگی به ویژگی‌های فردی مدیر و همچنین زمینه کاری شرکت دارد. در شرکت‌هایی که سیاست تشویقی ثابتی دارند، رؤسا باید مدیرانی کاملا متناسب با نوع فعالیت شرکت را انتخاب کنند.
نتایج این مطالعه بصورت آنلاین در Journal of Organizational Behavior منتشر شد.
منبع: Phys.org
ترجمه: معصومه سوهانی
No tags for this post.