در یک بررسی جدید معلوم شد که قطع درختان و آسیب‌های ناشی از آن باعث می‌شود که گونه‌های مهاجم همچون موش‌های سیاه به پستانداران دیگر حمله کرده و جانوران بومی جنگل‌های استوایی را از زیستگاه‌های خود فراری دهند.
جنگل‌هایی که درختان آن‌ها قطع شده از بوته زارهای متراکم تری برخوردار هستند و در نتیجه فضای مناسب تری برای زندگی و تکثیر موش‌ها فراهم می‌کنند. در حالی که این تغییرات در جنگل‌ها برای بسیاری از گونه‌های پستاندار کوچک، مطلوب است، موش‌های سیاه در مقایسه با گونه‌های بومی از شرایط پیش آمده پس از قطع درختان استفاده بهتری می‌برند.
موش‌های سیاه اولین بار با کشتی‌های اروپایی در سراسر جهان پخش شدند و وجود آن‌ها در نواحی جدید مشکلات متعددی را بوجود آورد که از آن جمله می‌توان به انتقال بیماری های جدید و آلوده کردن گونه‌های بومی اشاره کرد. همچنین این موش‌ها عامل انقراض پرندگان بوده‌اند.
در این بررسی کارشناسان کالج سلطنتی لندن به مطالعه رفتار موش‌ها در زیستگاه‌های جنگلی در مالزی پرداختند. در این مطالعه بیش از 40 موش از چهار گونه مختلف همچون موش‌های سیاه مهاجم و سه گونه بومی مورد بررسی قرار گرفتند.
کارشناسان انگلیسی مشاهده کردند که از میان تمامی گونه‌ها، موش‌های سیاه بیشتر به زندگی در زیستگاه‌های تخریب شده که ناشی از قطع درختان هستند تمایل نشان می‌دهند.
به گزارش ایسنا، «راب اورز» از کارشناسان این مطالعه گفت: قطع درختان، میکرو زیست‌محیط‌هایی را بوجود می‌آورد که موش‌های سیاه می‌توانند به راحتی در آن‌ها جای شوند در حالی که پستانداران بومی نمی‌توانند برای پیدا کردن غذا و دیگر منابع خوراکی با آن‌ها رقابت کنند. همچنین این پستانداران کوچک در مواقع هجوم موش‌های سیاه قادر نیستند با منتشر کردن بذر به رشد گیاهان جنگلی کمک کنند.
No tags for this post.