اصطلاح سیاهچاله برای اولین بار در اواسط قرن بیستم توسط جان ویلر، فیزیکدان نظری استفاده شد. این اصطلاح نشان دهنده اجسام پرجرم نسبیتی است که در تمام امواج الکترومغناطیسی نامرئی هستند، اما تعداد زیادی از اثرات اخترفیزیکی وجود آنها را تایید می‌کند.
در پژوهش‌های انجام شده، دو نوع اساسی از سیاهچاله‌ها به نام سیاهچاله‌های کلان جرم و سیاهچاله‌های ستاره‌ای توسط دانشمندان شناخته شد. چگونگی تشکیل سیاهچاله‌های کلان جرم هنوز مشخص نیست.
ایوان زولوتوخین که در موسسه تحقیقات اختر فیزیک و سیاره‌شناسی کار می‌کند، اظهار کرد: ستاره شناسان در جست‌وجوی سیاهچاله‌هایی با جرم متوسط هستند، چرا که سیاه چاله‌هایی که وزن آنها یک میلیارد برابر بیشتر از خورشید باشد نمی‌توانند بدون وجود آنها در 700 میلیون سال قبل تشکیل شده باشند.
در این پژوهش از روش‌های رصدخانه مجازی استفاده شد و تمام نتایج به طور انحصاری با استفاده از اطلاعات عمومی موجود بدست آمد.
علاوه بر این، نویسندگان از یک سایت جدید برای دسترسی به داده‌های تلسکوپ مداری ایکس ام ام نیوتن استفاده کردند.
انتظار می‌رود که در آینده نزدیک برای جست‌وجوی این سیاهچاله ها از تلسکوپ شش متری رصدخانه اخترفیزیک روسیه استفاده شود.
به گزارش ایسنا،نتایج این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.
No tags for this post.