این یافته نتیجه بررسی پژوهشگران کلینیک مایو روی سلول های پیر و یا سلول هایی است که دیگر قابلیت تقسیم ندارند و با افزایش سن در بدن کلونی تشکیل می دهند و موجب آسیب و بیماری می شوند.
ویژگی سلول های پیر این است که با جلوگیری از تقسیم سلولی مانع از گسترش سرطان می شوند و در دوران جوانی افراد، به طور منظم و پیش از این که وجودشان دردسرساز شود، به خارج از بدن رانده می شوند.
اما به مرور زمان و با افزایش سن، بدن دیگر قدرت خلاصی سریع از وجود سلول های مرده را نمی یابد و همین امر موجب تجمع آنها و جلوگیری از تکثیر سلول های جدید می شود.
حال دانشمندان ثابت کردند که پس از به کار گیری یک ترکیب در موش ها برای حذف سلول های پیر، آنها 35 درصد بیشتر زنده ماندند. این موش ها همچنین برای مدت طولانی تری قوی تر و سالم تر بودند.
در صورتی که چنین کارکردی روی انسان هم وجود داشته باشد، به معنی افزایش چند دهه ای عمر انسان ها و همراه با سلامتی بیشتر خواهد بود .
دکتر 'دارن بیکر' زیست شناس مولکولی در کلینیک مایو در خصوص تاثیرات بالقوه ترکیب جدید روی انسان خوش بین است.
وی گفت: فایده هدف قرار دادن سلول های پیر این است که از بین بردن 60 تا 70 درصد آنها می تواند تاثیرات درمانی قابل توجهی در پی داشته باشد.
بیکر افزود: سلول های پیر قدرت تقسیم سریع را ندارند و از این رو، یک دارو می تواند مقدار قابل ملاحظه ای از این سلول ها را کارآمدتر و سریعتر از بین ببرد تا نتایج به شدت مثبت این امر متوجه سیستم سلامت و چرخه حیات فرد شود.
نتایج این تحقیق که در نیچر منتشر شد، نشان می دهد که از بین رفتن سلول های پیر تشکیل تومورها را نیز به تاخیر می اندازد، بافت ها و عملکرد ارگان را حفظ می کند و بدون هیچ نتیجه معکوسی، چرخه عمر را هم طولانی تر می کند.
سلول های پیر به سلول های مجاور هم آسیب می زنند و التهاب مزمنی را ایجاد می کنند که ارتباط تنگاتنگی با بیماری های ناشی از افزایش سن دارد.
دانشمندان برای تحریک ژن ها به هم افزایی برای حذف سلول های پیر که به نوعی از طریق خودکشی این سلول ها انجام می شود، از ترکیبی به نام AP20187 استفاده کردند.
به گزارش ایرنا از روزنامه تلگراف،علاوه بر این، دانشمندان دیگری نیز هم اکنون برای رسیدن به درمان های ضدپیری تلاش می کنند و در این راستا، قرار است آزمایشی در زمینه متفورمین داروی دیابت امسال در آمریکا انجام شود.