یکی از گروه‌هایی که در کشور همیشه از جنبه های مختلف دچار مشکل عدم حمایت و مواجهه با هزینه های سرسام آور هستند، بیماران دیالیزی و پیوند کلیه هستند؛ بطوریکه در خانواده‌های این بیماران بیشترین مشکلات مالی و اجتماعی دیده می‌شود، زیرا بیماران دچار نارسایی کلیه به کمک دستگاه دیالیز به زندگی خود ادامه می‌دهند و هزینه های هنگفتی را متحمل می شوند؛ این در حالی است که در بهترین حالت برای بهبودی، نیاز به پیوند کلیه دارند.
جمعیت بیماران دچار نارسایی کلیه در کشور، حدود ۳۲ تا ۳۵ هزار نفر تخمین زده می شود که از این تعداد ۴۹ درصد از روش پیوند فعال، ۴۸ درصد از روش درمانی همودیالیز و ۳ درصد از روش دیالیز صفاقی استفاده می کنند. همچنین سالانه حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد به تعداد بیماران مبتلا به نارسایی های کلیه افزوده شده و با توجه به افزایش قابل توجه مبتلایان به بیماری های دیابت و پرفشاری خون، افزایشی افزون بر این نیز قابل انتظار خواهد بود.
هیئت امنای صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران از بدو تاسیس حمایت از این اعمال را در دستور کار خود قرار داده و در طی ۱۵ سال گذشته از بیش از ۹ هزار مورد عمل پیوند کلیه از طریق پرداخت هزینه گلوبال انجام پیوند در ۲۲ مرکز منتخب پیوند کلیه حمایت به عمل آورده است.
بر اساس نظریه شورای عالی دیالیز و پیوند اعضا و ابلاغیه شورای عالی بیمه خدمات درمانی، پرداخت گلوبال هزینه پیوند کلیه بر عهده هیئت امنای صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران گذاشته شد و در طی این سال ها هیئت امنا جهت حمایت از رشد و گسترش عمل پیوند کلیه در کشور، در پایان هر ماه و پس از دریافت اسناد مربوط به پیوندهای کلیه از مراکز پیوند سراسر کشور، هزینه گلوبال پیوند را به حساب مراکز مربوطه واریز می کند.
اولین مورد عمل پیوند کلیه در ایران در سال ۱۳۴۶ در بیمارستان نمازی شیراز انجام شد. همچنین ایران در حال حاضر با انجام بیش از ۲۵ هزار عمل پیوند کلیه، رتبه نخست خاورمیانه و رتبه چهارم جهان را در انجام عمل پیوند کلیه داراست.
به گزارش مهر، در حال حاضر ۶ درصد پیوندهای انجام شده در ایران از بیماران مرگ مغزی، ۱۳ درصد از اهداکنندگان زنده خویشاوند و ۸۱ درصد از اهدا کنندگان زنده غیرخویشاوند است.
No tags for this post.