این محققان که یافته‌های آن‌ها در مجله Nature Communications منتشر شده، بر این باورند که کشف آن‌ها می‌تواند به روش‌های جدید و کمتر تهاجمی در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده بدن منجر شود.محققان در این تحقیق بر روی ژنی موسوم به Axin2 متمرکز شدند که جهش‌های آن می‌تواند منجر به جوش خوردن جمجه شود. این ژن در فرآیند شکل‌گیری جمجه و جلوگیری از رشد بیش از حد مغز در روزهای نخستین رشد کودک نقش دارد.
آن‌ها در تحقیقات خود، ژن Axin2 را در جنین‌های موش اصلاح کردند تا به آن‌ها نیز این قابلیت جوش خوردن جمجمه را بدهند.محققان قصد داشتند سلول‌هایی را که شکاف جمجمه را می‌بندند، مورد ارزیابی قرار دهند؛ از این رو از یک نشانگر زیستی برای شناسایی سلول‌هایی که پروتئین Axin2 تولید شده از ژن جهش‌یافته را به شدت بیان می‌کرد، استفاده کردند.
با رشد این موشها محققان مشاهده کردند که سلول‌ها به سمت وسط جمجمه حرکت و آن را به هم وصل کردند.آن‌ها برای مشاهده این که سلول‌های مذکور می‌توانند آسیب جمجمه را نیز جبران کنند یا خیر، حفره کوچکی را در مغز در حال بررسی برخی جنین‌های موشها ایجاد کردند. طبق انتظار، این سلول‌ها به سمت منطقه آسیب برای ترمیم آن حرکت کردند. زمانی که محققان، سلول‌های بنیادی را حذف کرده و آن‌ها را در یک نمونه بافت نرم قرار دادند، این سلول‌ها بطور مستقل از بافت اطرافشان به شکل استخوان رشد کردند.
به گزارش مهر، این دستاورد به محققان یک شاهد قوی از بادوام و منحصربفرد بودن این سلول‌های بنیادی برای رشد صورت و جمجمه ارائه کرده است. اگر دانشمندان بتوانند سلول‌های مشابه را نیز در انسان‌ها جدا کنند، شاید بتوانند راهی را برای رشد مجدد استخوان‌ها در سر انسان بدون نیاز به جراحی تهاجمی ایجاد کنند.
No tags for this post.