پژوهشگران در مطالعه ای جدید به بررسی رابطه بین سبک شخصیت افراد و مکان مورد علاقه برای گذارندن زمان پرداختند. در این مطالعه دو مکان اصلی یعنی نواحی صاف و مسطح و نواحی کوهستانی و شیب دار مد نظر قرار گرفت. این مطالعه به این نتیجه رسید که از میان 5 صفت اصلی شخصیتی، یکی از صفات یعنی دورنگرایی/برونگرایی به مکان مورد علاقه فرد مربوط می شود.
در این مطالعه، شرکت کنندگان اعلام می کردند که زمین های جنگلی/منزوی، آرام تر و آرامش بخش تر هستند. در مقابل، زمین های مسطح و باز هیجان انگیزتر، محرک تر و اجتماعی تر جلوه می کنند. این مطالعه به این نتیجه رسید که وقتی افراد قصد معاشرت با کسانی دیگر را دارند، مناطق کنار دریا را (با 75 درصد گزینش) به مناطق کوهستانی (با 25 درصد) ترجیح می دهند. همچنین وقتی از شرکت کنندگان خواسته شد که مکان مورد علاقه برای تنها بودن را انتخاب کنند، 53 درصد مکان های کوهستانی و 48 درصد کنار دریا را برگزیدند.
افراد دورنگرا بیشتر به زندگی در مناطق کوهستانی علاقه دارند، حال آنکه افراد برونگرا بیشتر به مناطقی که مسطح و باز هستند، روی می آورند. این پژوهشگران اعلام کردند که هیچ شواهدی دال بر اینکه زندگی در کوهستان سبب دورنگرا شدن افراد می شود وجود ندارد، بلکه افراد درونگرا زندگی در چنین مناطقی را ترجیح می دهند.
این یافته می تواند به افراد برای انتخاب محل مناسب برای زندگی کمک کند. در واقع با هماهنگ سازی مکان زندگی با سبک شخصیتی، هر کسی می تواند لذت بیشتری از محیطی که در آن زندگی می کند ببرد.
این نخستین مطالعه ای است که در آن به بررسی صفات شخصیتی و موقعیت جغرافیایی مورد علاقه افراد پرداخته می شود. البته هنوز مشخص نیست که آیا پژوهش های بیشتر، این یافته را تائید می کند یا خیر.
No tags for this post.