او دوره کارشناسی اش را از دانشکده کشاورزی بوعلی سینا، کارشناسی ارشدش را از دانشگاه تربیت مدرس و دکترایش( با گرایش فیزیولوژی درختان میوه )را سال 1374از دانشگاه آدلاید استرالیا دریافت کرده است.
رییس دانشکده کشاورزی بوعلی سینا( سال65 و 69)، معاون اداری و مالی دانشگاه بوعلی سینا(66تا68 و 75تا76)، رییس دانشگاه بوعلی سینا(76-84 و از سال93 تاکنون)، رییس و یکی از بنیان گذاران دانشکده کشاورزی شهر کرد(1362)، رییس یکی از دانشگاه های غیر دولتی و غیر انتفاعی( به مدت 34 سال)، استاد و پژوهشگر برتر آموزشی دانشگاه بوعلی سینا طی چند دوره، نائب رییس انجمن علوم باغبانی ایران( از سال 1390 تاکنون) از جمله سوابق علمی و اجرایی دکتر غلامی است.
چاپ و انتشار بیش از 50 مقاله عملی و پژوهشی در مجله های داخلی و خارجی، ارایه بیش از 100 مقاله در کنفرانس ها و مجامع بین المللی و داخلی از دیگر فعالیت های علمی- پژوهشی این استاد کشاورزی است.
چه انگیزه ای باعث شد تا این رشته کشاورزی را انتخاب کنید؟
معمولا اغلب دانش آموزان جذب رشته های معروف می شوند و پس از دیپلم نیز علاقمند هستند در آن رشته تحصیل کنند. من نیز در ابتدا قصد داشتم در رشته معروفی مانند مهندسی پزشکی تحصیل کنم اما به دلیل محدودیت ظرفیت پذیرش دانشجو در آن زمان مجبور شدم این رشته را انتخاب کنم. پدرم کشاورز بود. آشنایی و تجربه پیشین من نسبت به این رشته کمک کرد تا خیلی راحت و سریع هدفم را پیدا کنم و علاقمند به این رشته شوم. اکنون نیز با گذشت سال ها و انجام سابقه کاری علمی و اجرایی قابل قبول در پست های مختلف دولتی، از انتخاب این رشته بسیار خرسند هستم.
اگر شانس دوباره ای داشته باشید و به گذشته بر گردید، این رشته را انتخاب می کنید و این راهی را که رفتید دوباره طی میکنید؟
اگر توفیق دوباره داشته باشم حتما این کار را انجام می دهم زیرا از انتخاب این رشته به هیچ وجه پشیمان نشده ام. گاهی انسان وقتی کارهایش را ارزیابی می کند از مجموع فعالیت های خودش رازی یا ناخرسند می شود. من بارها سپاسگزار خدا بابت خدمت ها و توفیق هایی که تاکنون در بخش آموزشی حاصل کرده ام هستم.
در حال حاضر جایگاه این علم را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا در ایران به این رشته بهایی داده‌اند؟
بحث علم، تاریخی به قدمت خلقت انسان دارد. خداوند متعال هنگامی که انسان را خلق کرد به او اسماء الهی را یاد داد .زیرا انسان توانایی و شایستگی علم آموزی را دارد اما اینکه ما چقدر در آموختن علوم در طی تاریخ حضور انسان موفق بوده ایم به قضاوت ما در زمینه های مختلف بر می گردد. امروزه علوم در دنیا به دو بخش نظری و عملی تقسیم بندی می شوند. علوم نظری ضمن گسترش دانش بشری، یافته های زیادی برای انسان به ارمغان آورده است. برخی از حوزه های علوم اقتصادی، اجتماعی و روان شناختی نیز برای رفع مشکل های روزمره زندگی انسان به کارگرفته شده اند. یافته های علوم عملی نیز منتج به فناوری و تبدیل فناوری به ثروت می شود. در این بین کشورهایی در عرصه های جهانی توانمند به حساب می آیند که بتوانند علوم عملی خودشان را تبدیل به فناوری کنند. خوشبختانه هم اکنون ما از نظر حضور استادان و دانشمندان متفکر جایگاه بسیار خوبی در جهان داریم. در حوزه علوم عملی نیز بنا بر رشته ها و موضوع های مختلف جایگاه های متفاوتی را کسب کرده ایم مثلا ما در علوم جدیدی مانند نانو فناوری و زیست فناوری جایگاه بسیار خوبی پیدا کرده ایم؛ هم اکنون ما از لحاظ توانایی فناوری نانو جزء 10 کشور برتر دنیا هستیم. هرچند هم اکنون توانایی های ذهنی، هوشمندی ودانش استادان و دانشمندان ما در زمینه های مختلف قابل رقابت با کشورهای مطرح و با سابقه دنیا است و جایگاه علمی کشور ما طی 2 دهه اخیر نسبت به ارزیابی ها و شاخص های جهانی روند رو به رشدی دارد اما هنوز در برخی از زمینه ها ضعف داریم و باید تلاش بیشتری کنیم. در علوم کشاورزی هم ما در بعد گسترش مرزهای دانش پیشرفت های خیلی خوبی داشته ایم اما متاسفانه هم اکنون زمینه بکارگیری نتایج پژوهش ها خیلی خوب نیست و ما فاصله زیادی با انتظارهایمان داریم.البته باید گفت که نتیجه تحقیق ها توسط بخش تولید کننده و اجرایی(نه محققان) به کار گرفته می شود و محققان نیز روال کاری خودشان را سپری می کنند. بکارگیری این نتیجه ها باید با هماهنگی بخش اجرایی و تولید صورت بگیرد. من امیدوارم روز به روز این هماهنگی ها بیشتر شود و استادان ما در کنار تولید کنندگان و برنامه ریزان بخش کشاورزی قرار بگیرند تا ما بیش از پیش شاهد حضور دانش و فناوری جدید در بخش کشاورزی باشیم. هم اکنون بسیاری مراکز تولیدی به شکل مجتمع های گلخانه ای، مزرعه های تولید با فناوری های روز در کشور داریم که با استفاده از دانش جدید در حال فعالیت هستند.
آینده این علم را در ایران چگونه می بینید؟
من به آینده امیدوارم. نسل جدید از لحاظ سواد علمی بسیار توانمند است بنابراین ضرورت دارد در برنامه های اقتصادی کشور جایگاه حمایتی برای بخش کشاورزی(به عنوان بخش اساسی تولید در جامعه) فراهم کنیم تا جوان های تحصیل کرده وارد این بخش شوند . قطعا این افراد به لحاظ علمی می توانند این بخش را رشد و توسعه دهند.
در حال حاضر متخصصان این رشته چه مشکل هایی پیش رویشان دارند؟ وظیفه مسئولان در این بین چیست؟
هرچند کم و بیش حمایت های مالی شده ایم و باید هرچه بیشتر این حمایت ها افزایش یابد اما ما اکنون در برنامه ریزی و اجرا مشکل داریم. لازم است که مجریان بخش تولید و توسعه بخش کشاورزی دقت و همت بیشتری به خرج دهند تا بخش تولید در سطح جامعه دچار آسیب نوسان های اقتصادی نشود. افزایش یا کاهش وضعیت اقتصادی نباید لطمه ای به بخش تولید وارد کند. این مساله باعث شده تا گاهی ورود افراد به بخش تولید با شک و تردید باشد. گاهی برخی افراد سرمایه های خودشان را وارد بخش تولید از جمله کشاورزی می کنند اما نوسان های شدید قیمت محصول‌های کشاورزی مانند سیب زمینی، پیاز، مرکبات، برنج و…به دلیل های مختلف باعث می شود که زیان های سنگینی بر فرد تحمیل کند به طوری که سرمایه گذار از این بخش خارج شود و دیگران نیز با مشاهده این وضع وارد بخش کشاورزی نشوند. در مقابل کشاورزانی که هم اکنون به طور سنتی به این کار مشغول هستند به دلیل محدود بودن زمین کشاورزی و حجم کاری کمتر، آستانه تحمل بالاتری دارند اما برای سرمایه گذاران باید سود آوری محصول تضمین شده باشد.
در پایان به دانشجویانی که قصد انتخاب این رشته را دارند، چه توصیه ای میکنید؟
اول اینکه حتما رشته ای را انتخاب کنند که واقعا به آن علاقمند هستند. همچنین به والدین این افراد توصیه می کنم به هیچ وجه فرزندانشان را مجبور به انتخاب رشته نکنند. قطعا وقتی کسی با علاقه وارد حرفه ای شود درهای رشد و تعالی و دانش افزایی به رویش باز خواهد شد. دوم اینکه هیچ وقت به امید استخدام دولتی وارد دانشگاه نشوند.
گفت و گو از: فرزانه صدقی
No tags for this post.