خلیل ساعی در دیدار با سازمان های مردم نهاد آذربایجان شرقی اظهار کرد: کاهش بارندگی، برداشت بیش از حد آب، چاه های غیرمجاز، توسعه کشاورزی در حوضه دریاچه ارومیه و کاهش 50 درصدی روان آب ها از جمله عوامل خشکیدن دریاچه ارومیه است.
وی افزود: 88 هزار حلقه چاه دریاچه ارومیه را محاصره کرده اند و 90 درصد آب مصرفی در بخش کشاورزی است و این در حالی است که 15 درصد از تولید ناخالص داخلی مربوط به این بخش است که تناسبی با آب مصرفی ندارد.
ساعی با اشاره به آسیب های احتمالی که می تواند خشک شدن دریاچه ارومیه را در بر داشته باشد، گفت: احتمال ایجاد کویر، پدید آمدن طوفان های شن و نمک در صورت رعایت نکردن مصرف آب در حوضه دریاچه ارومیه وچود دارد و حتی ریزگردهای نمکی می توانند به تهران هم منتقل شوند.
وی بروز سرطان های مری، سرطان های ناشی از فلزات سنگین و بیماری های تنفسی را از دیگر آسیب های احتمالی ناشی از خشک شدن دریاچه ارومیه دانست.
ساعی همچنین گفت: وقوع توفان های بزرگ گرد و غبار علاوه بر ایران در کشورهای دیگری نیز به واسطه خشک شدن دریاچه ها رخ داده که مشابه این امر در آمریکا اتفاق افتاده و بر این اساس می توان گفت ریزگردهای نمکی دریاچه ارومیه می تواند تا تهران برسد.
وی با اشاره به نقشه راه احیای دریاچه ارومیه بیان کرد: برای احیای دریاچه ارومیه برنامه 10 ساله پیش بینی شده که 2 سال اول تثبیت و هفت سال احیا و سال آخر احیای نهایی را در نظر داریم که بر اساس این برنامه 2 سال اول با موفقیت انجام شده است.
ساعی گفت: باید 40 درصد صرفه جویی در بخش کشاورزی داشته باشیم و در کنار این مسئله حق آبه دریاچه ارومیه را به آن برسانیم تا در برنامه ها موفق عمل کنیم، البته در برنامه احیا به جایی رسیده ایم که آگاه سازی جوامع محلی برای ستاد احیا دریاچه ارومیه بسیار مهم است که سمن ها در آن نقش عمده ای دارند.
وی افزود: برای احیای دریاچه ارومیه پارسال 150 میلیون مترمکعب و امسال 200 میلیون متر مکعب از آب سدهای استان آذربایجان شرقی رها سازی شده است.
وی هشدار داد: در صورت خشکی دریاچه ارومیه 14 میلیون نفر از مردم ایران و منطقه باید محل را ترک کنند یا با هزینه های هنگفت بهداشتی به زندگی ادامه دهند.
دریاچه اُرومیه واقع در شمال غرب ایران بین دو استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی محصور شده است. مساحت این دریاچه در تابستان امسال در حدود 6 هزار کیلومتر مربع بود. دریاچه ارومیه، بزرگ ترین دریاچهٔ داخلی ایران و دومین دریاچهٔ بزرگ آب شور جهان است. آب این دریاچه بیشتر از رودخانه های زرینه رود، سیمینه رود، تلخه رود، گدار، باراندوز، شهرچای، نازلو و زولا تغذیه می شود.
به گزارش ایرنا , حوضهٔ آبریز دریاچه ارومیه، ۵۱٬۸۷۶ کیلومتر مربع معادل بیش از 3 درصد مساحت کل کشور است.