به طور کلی افرادی که در محدوده قطب شمال زندگی می کنند تقریبا دو ماه در سال را درحالی سپری می کنند که هیچ اثری از نور مستقیم خورشید نیست. در طول زمستانهای تاریک تنها نور بسیار ضعیفی دیده می شود که اصطلاحا به آن «هوای گرگ و میش» گفته می شود.
برونو لنگ از دانشمندان علوم عصبی و شناختی در سال 2007 پروژه ای را آغاز کرد که در آن به بررسی تأثیر این وضعیت بر ساکنان قطب شمال پرداخته می شود.
در طول زمستانهای تاریک تنها نور بسیار ضعیفی دیده می شود که اصطلاحا به آن «هوای گرگ و میش» گفته می شود.
این دانشمند و همکارانش حدود 250 ساکن این مناطق را که اکثرا از دانشجویان دانشگاه قطب شمال در نروژ هستند گرد هم آورده و در دو گروه مجزا تقسیم بندی کرد: افرادی که در بالای دایره قطب شمال به دنیا آمده و آنهایی که در زیر این حلقه چشم به جهان گشوده بودند.
دانشمندان بر روی چشمان این دو گروه معاینات مربوط به تشخیص رنگ را انجام دادند. آنها باید 85 نوار رنگی مختلف را به درستی تشخیص می دادند.
نتیجه این تحقیقات نشان داد آن دسته از افرادی که در بالای دایره قطبی به دنیا می آیند در تشخیص نوارهای سبز و زرد-سبز اشتباهات بیشتری را مرتکب می شوند اما نکته جالب اینجاست که در تشخیص طیف آبی خطای کمتری را مرتکب می شوند.
همچنین تحقیقات دیگری در این زمینه انجام شده که نشان می دهد هر چه افراد بیشتر به قطب شمال نزدیک تر باشند، بهتر می توانند طیف های مختلف رنگ آبی را تشخیص دهند.
مترجم : مهدی پیرگزی
No tags for this post.