این سازه‌های جدید، اساسا درک ما را از شرایط گاز در کهکشان راه شیری به چالش می‌کشند.
کیت بانیستر پدید آورنده اول این پژوهش از سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی همسود (CSIRO) گفت که به نظر می‌رسد این ساختارها توده‌هایی در لایه نازک گاز هستند که بین ستارگان کهکشان ما قرار گرفته‌اند.
بانیستر و همکارانش به شرح مشاهدات موفقیت‌آمیز یکی از این توده‌ها پرداختند که به آنها اجازه داد تا شکل اولیه این اجرام را تخمین بزنند.
این مشاهدات با روش‌های نوآورانه جدید که دانشمندان با استفاده از تلسکوپ رادیویی ATCA سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی همسود در شرق استرالیا به کار برده‌اند میسر شده است.
ستاره‌شناسان نخستین نشانه‌های این اجرام مرموز را 30 سال پیش و در زمان مشاهده امواج رادیویی از یک کهکشان دور و درخشان به نام اختروش دریافت کردند.
دکتر بانیستر اظهار کرد: توده‌های موجود در این گاز مانند لنز عمل می‌کنند و امواج رادیویی را شفاف و واضح یا تار و نامعلوم می‌کنند و در نتیجه باعث قوی یا ضعیف به نظر رسیدن آنها طی یک دوره چند روزه، چند هفته‌ای یا چند ماهه می‌شوند.
به گزارش ایسنا، نتایج این پژوهش در مجله Science منتشر شده است.
No tags for this post.