با وجود این که جذب گرما توسط اقیانوس ها موجب خنک تر شدن محل زندگی انسان ها شده است، در درازمدت می تواند اثرات بسیار مخربی را در آب و هوای جهان برجای گذارد.
بر اساس این تحقیقات، حدود یک سوم این افزایش دما در عمق 700 متری یا بیشتر اقیانوس ها به وقوع پیوسته است. این در حالی است که نور خورشید به هیچ عنوان در این اعماق نفوذ نمی کند. این پدیده می تواند توقف افزایش دمای سطح اقیانوس ها را از پایان قرن بیستم تا کنون توجیه کند. پیش از این بخش عمده گرمای زمین توسط آب های سطحی اقیانوس ها جذب می شد، اما ظاهرا اکنون این رویه تغییر کرده و علت آن مشخص نیست.
اطلاعات اولیه این تحقیقات در جریان ماموریت های دریایی انجمن سلطنتی انگلیس در قرن نوزدهم گردآوری شد. اطلاعات جدیدتر نیز از اطلاعاتی که در جریان اندازه گیری های انجام شده تا عمق 2000 متری سراسر اقیانوس ها توسط کشتی ها در طول چند دهه گذشته ثبت شده است، به دست آمد.
بر اساس این تحقیقات 90 درصد از گرمای زمین توسط اقیانوس ها جذب می شود؛ اما این قابلیت اقیانوس ها دارای محدودیت است و اگر این رویه ادامه یابد، در اثر افزایش دمای جهانی و در پی آن افزایش دمای آب اقیانوس ها، چرخه دریا و اتمسفر برهم می خورد و الگوهای آب و هوایی غیرقابل پیش بینی ایجاد خواهد شد.
به دلیل این که دی اکسید کربن قرن ها در اتمسفر باقی می ماند، حتی پس از توقف کامل تولید دی اکسید کربن توسط انسان، دمای اقیانوس ها همچنان افزایش خواهد یافت. علاوه بر این، افزایش دی اکسید کربن در جو زمین موجب اسیدی شدن آب اقیانوس ها می شود؛ همان طور که از شروع عصر صنعتی، آب دریاها یک چهارم اسیدی تر شده است. میزان اسیدی شدن آب دریاها در طول 300 میلیون سال گذشته اکنون به اوج خود رسیده است.
به گزارش ایرنا از نیچر،اگر اوضاع به همین طریق ادامه یابد، انتظار می رود تا پایان قرن حاضر دمای کره زمین 4 درجه افزایش یابد؛ این در حالی است که بر اساس شواهد موجود، حتی افزایش دمای زمین به میزان دو درجه می تواند تبعات فاجعه باری برای نسل بشر در پی داشته باشد.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Climate منتشر شده است.
جذب بی سابقه گرمای زمین توسط اقیانوس ها
