این روش جدید توسط محققان دانشگاه ایالتی اوهایو ابداع و در محیط آزمایشگاه با استفاده از یک داروی رایج سرطان آزمایش شد. همچنین آزمایش این روش روی حیوانات هم آغاز شده است.
به گفته محققان، این توانایی برای ردیابی داروهای شیمی درمانی در سطح سلولی و در زمان واقعی، در صورت کارایی در انسان می تواند روش های مراقبتی سرطان را متحول کند زیرا به پزشکان کمک می کند تا علت واکنش متفاوت دو بیمار نسبت به یک درمان را دریابند.
مینگجون ژانگ استاد مهندسی پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: ما می خواهیم دریابیم پس از تزریق داروهای شیمی درمانی چه اتفاقی می افتد و این روش به ما کمک می کند.
تلاش های قبلی برای رسیدن به چنین سازوکاری با شکست مواجه شده بود زیرا در آن روش ها از رنگ استفاده می شد که به سرعت محو می شدند.
محققان در پی کشف موادی هستند که در بدن به صورت طبیعی رفتار کنند، در کنار سلول های انسان به راحتی تداوم داشته باشند و بدون آسیب رساندن به سلول ها، آنها را ترک کنند.
هم اکنون پژوهشگران معتقدند که تقریبا به این هدف رسیده اند زیرا ماده ای که روی آن کار می کنند، یک پپتید است.
پروفسور ژانگ می گوید که تیم او موفق شدند در آزمایشگاه، پپتید کوچک فلورسنت ابداع کنند. این نانوذره از آمینو اسیدهای طبیعی ساخته شده و ذاتا زیست سازگار است.
ایده اصلی این است که پزشکان بتوانند روزی این سیگنال فلورسنت را که از پپتید چسبیده به داروی شیمی درمانی ارسال می شود، با کمک یک سیستم تشخیصی بصری مشاهده کنند.
خصیصه دیگر طراحی این پپتید، این است که محققان آن را در داخل داروی شیمی درمانی قرار می دهند و تا زمانی که این دو عامل در ورود به سلول ها از هم جدا می شوند، نوری ساطع نمی کند.
محققان همچنین متوجه شدند درخشش این پپتید آبی رنگ در زیر نور ماوراء بنفش برای دوره های زمانی طولانی ادامه می یابد؛ قابلیتی که در آزمایشات با استفاده از رنگ های ارگانیک میسر نبود.
مشاهده سرعت و اثربخشی یک داروی ضد سرطان نمونه ای از چگونگی یاری رسانی این سیستم به پزشکان و بیماران است.
در برخی بیماران داروی شیمی درمانی در عرض چند ثانیه تاثیر می کند اما در سایرین اثربخشی این دارو چند ساعت طول می کشد؛ همچنین مواردی وجود دارد که داروی شیمی درمانی اصلا تاثیر نمی کند.
به گزارش ایرنا از مدیکال نیوز تودی،محققان این روش را روی doxorubicin یک داروی شیمی درمانی پرکاربرد آزمایش کردند اما در عین حال می گویند که از روش پپتید فلورسنت می توان در سایر داروها نیز استفاده کرد.
نتایج این مطالعه در مجلهNature Nanotechnology منتشر شده است.