فقط یک شانس و اتفاق کافی بود برای آنکه زندگی از مرحله موجودات تک‌سلولی، مثل باکتری‌ها، به سمت موجودات پرسلولی، شامل انسان‌ها ارتقا پیدا کند و دانشمندان این موضوع را ۷ ژانویه در مجله eLIFE چاپ کردند.
محققان میگویند، این یافته‌ها نه‌تنها بخش بسیار حساسی از تکامل را نمایان می‌کنند، بلکه سرنخ‌های وسوسه‌انگیزی در مورد اینکه چطور سلول‌های سرطانی دست از کار هماهنگ می‌کشند و به‌عنوان یک تک‌سلولی در بدن رفتار می‌کنند نیز ارائه می‌دهد.
مولکول DNA، پروتئین‌ها را رمز می‌کند، مولکول‌هایی که تقریباً تمام اعمال حیاتی سلول را انجام می‌دهند. جهش‌ها تغییراتی تصادفی در DNA هستند که در هنگام تقسیم سلولی به وجود می‌آید. درحالی‌که بیشتر جهش‌ها برای موجود زنده کشنده هستند، بعضی از آن‌ها می‌توانند عملکرد جدیدی در سلول تولید کنند یا عملکردهای قبلی را بهبود ببخشند جوری که سلول به طرز شگفت‌انگیزی بهتر کار کند.
در این مورد تنها یک جهش خاص به تک‌سلولی‌ها این امکان را داد که یک کمپلکس بزرگ چند سلولی بسازند و این‌گونه موجودات پرسلولی تکامل پیدا کردند.
کن پرهودا، بیوشیمیست دانشگاه ارگون که این مقاله را سرپرستی کرده می‌گوید “تحقیقات ما پیشنهاد می‌کند که عملکردهای جدید پروتئینی می‌تواند تنها توسط چندین جهش معدود پدید آید، در این مورد فقط یک جهش نیاز بود.”
منشأ تمام جانوران
برای یافتن این جهش، پرهودا و دانشجویانش روی گروهی از موجودات اسفنجی شکل میکروسکوپی به اسم کوانوفلاژله ها کارکردند، که نزدیک‌ترین تک‌سلولی‌های خویشاوند جانوران‌اند. این موجودات ریز دریایی دارای یک دم یا تاژه هستند که به آن‌ها اجازه تحرک می‌دهد و می‌توانند کنار هم ولی مستقل از بقیه به‌صورت کلنی‌های بزرگ زندگی کنند.
محققان از فن به نام بازیابی پروتئین‌های باستانی برای سفر به گذشته و ردیابی تغییرات ژنتیکی که اجازه ساخت پروتئینی مخصوص و حیاتی برای زندگی پرسلولی را می‌داد، استفاده کردند.
آن‌ها جهشی را پیدا کردند که به تاژه جانوری کوانوفلاژله ها اجازه می‌داد که سلول‌ها را در یک صف و کنار هم به‌عنوان بخشی از یک کلونی قرار دهد. به نظر می‌رسد که این، یک‌قدم حیاتی و مهم برای تک‌سلولی‌هاست که به آن‌ها اجازه پرسلولی شدن می‌دهد. طبق تحقیقات انجام‌شده، یک نسخه از این ژن در تمام جانوران یافت می‌شود.
واشینگتن پست می‌نویسد ” این جهش ژنتیکی تنها مورد انحصاری برای ایجاد زندگی پرسلولی از تک‌سلولی‌ها نبوده.” ولی بدون این جهش، ما و تمام پسرعموهای پرسلولی‌مان الآن اینجا نبودیم!
البته این یافته محققان را فقط برای جواب دادن به کنجکاوی‌شان در مورد تکامل، خوشحال نکرده است. پرهودا به واشینگتن پست می‌گوید سرطان یک بیماری است که طی آن سلول فراموش می‌کند که عضوی از یک موجود پرسلولی است، بنابراین فهمیدن سازوکار این کشف می‌تواند ما را به راه‌های بهتری برای درمان سرطان هدایت کند.
منبع:علمنا
No tags for this post.