این نقشه نحوه تجمع ستارههای پیر، میان‌سال و جوان را در دیسک کهکشان نشان می‌دهد. با استفاده از این نقشه می‌توان اعتبار مدل‌های مربوط به نحوه شکل‌گیری و تکامل کهکشان راه‌شیری را بررسی کرد.
در سال‌های اخیر، بررسی اطلاعات مربوط به میلیون‌ها جرم سماوی، امکان تجزیه و تحلیل‌های آماری بزرگ مقیاس را برای ستاره‌شناسان فراهم کرده است. ملیسا نیس و ماری ماتیگ به همراه همکاران‌شان در بخش ستاره‌شناسی موسسه ماکس پلانک، با استفاده از این امکان، نخستین نقشه بزرگ مقیاس از سن ستارههای کهکشان راه شیری را تهیه کردند.
این نقشه محل تجمع ستارههای جوان، پیر و میان سال را در کهکشان ما به دقت نشان می‌دهد و محدوده‌ای به اندازه کل شعاع کهکشان راه شیری را در بر گرفته است. پژوهشگران موسسه ماکس‌پلانک، برای تهیه این نقشه، سن بیش از ۱۰۰ هزار غول قرمز را تخمین زدند و مورد بررسی قرار دادند. اطلاعات رصدی استفاده شده در این پژوهش، توسط نقشه‌بردار آپوجی (APOGEE) و تلسکوپ فضایی کپلر ناسا جمع‌آوری شده‌است.
این نقشه تصویری از سطح مقطع کهکشان راه‌شیری، از مرکز تا حومه آن را (تا فاصله ۶۵هزار سال نوری) نشان می‌دهد. همان طور که در شکل دیده می‌شود، از رنگ‌ها برای کدبندی سن ستاره‌ها استفاده شده است؛ رنگ آبی نشان‌دهنده ستارههای جوان، رنگ قرمز ستارههای پیر و رنگ سبز نشان‌دهنده ستارههای میان‌سال است. نقشه توزیع سن ستاره‌ها این واقعیت را آشکار می‌کند که تجمع ستارههای پیر در مرکز و تجمع ستارههای جوان در اطراف دیسک کهکشان راه شیری بیشتر است.
مطالعه نقشه سن ستارههای کهکشان راه‌شیری امکان بررسی صحت مدل‌های مختلف در مورد نحوه شکل‌گیری و رشد کهکشان راه‌شیری را برای ما فراهم می‌کند. به طور مثال این نقشه نشان می‌دهد، کهکشان ما از داخل به خارج رشد کرده است و در عصر حاضر امکان وجود ستارههای پیر در مرکز و ستارههای جوان در مناطق لبه بیرونی راه‌شیری محتمل‌تر است. بنابراین آن دسته از مدل‌های ارائه‌شده در مورد نحوه شکل‌گیری و تکامل کهکشان راه‌شیری که رشد دیسک کهکشان را از داخل به طرف بیرون پیش‌بینی کرده‌اند تایید می‌شوند. براساس این مدل‌ها، امکان وجود ستارههای پیر در مرکز و ستارههای جوان در اطراف بیشتر است.
منبع:علمنا
No tags for this post.