تجزیه و تحلیل‌هایی که در این زمینه انجام شده، مؤید این مطلب است که پزشکان و مراقبان بهداشتی باید بیشتر تلاش کنند تا اهمیت ارتباط سلامتی با پیوندهای اجتماعی برای مردم روشن شود.
به منظور این مطالعه، پژوهشگران اطلاعات مربوط به چهار نظرسنجی انجام شده روی نوجوانان و سالمندان را مورد بررسی قرار دادند. ابتدا آنها این اطلاعات را از لحاظ همبستگی اجتماعی، حمایت و فشار اجتماعی تحلیل کرده و سپس چهار شاخص سلامتی شامل فشار خون، دور کمر، شاخص توده بدن (BMI) و التهاب سیستم بدنی آنها را ارزیابی کردند. این شاخص‌ها عموما به بیماری‌های نظیر بیماری قلبی، سکته مغزی و سرطان ارتباط دارند.
پژوهشگران دریافتند آن دسته از افرادی که روابط اجتماعی بیشتری در سنین جوانی برقرار کرده‌اند، تندرست‌تر از سایرین هستند.
بر اساس این یافته‌ها، آنچه مهم است تشویق نوجوانان و جوانان به ایجاد روابط اجتماعی گسترده و کسب مهارت‌های اجتماعی برای تعامل با دیگران است و این موضوع به اندازه تغذیه سالم و فعالیت بدنی اهمیت دارد.
تحقیقات قبلی نیز نشان داده بودند که افراد سالمند در صورتی که روابط اجتماعی بیشتری با دیگران داشته باشند عمر طولانی‌تری خواهند داشت. این مطالعه نیز تحقیقات پیشین را تایید کرده و نشان می‌دهد که روابط اجتماعی خطرات سلامتی برای سالمندان را کاهش خواهد داد. تنهایی سالمندان، می‌تواند موجب ابتلای آنان به دیابت و فشارخون بالا شود.
در نوجوانان نیز انزوای اجتماعی تهدیدی جدی برای فعالیتهای فیزیکی گروهی آنان محسوب می‌شود و این عدم تحرک می‌تواند سبب افزایش وزن آنان شود، در حالیکه روابط قوی اجتماعی می‌تواند سبب شرکت این افراد در فعالیتهای گروهی شده و از چاقی جلوگیری کند.
با توجه به یافته‌های این مطالعه برقراری روابط قوی اجتماعی، آن قدر که در نوجوانی و پیری مهم است در میانسالی اهمیت چندانی ندارد.
محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه تنها ارتباط بین روابط اجتماعی و تندرستی را نشان می‌دهد و علت و اثرات آن را اثبات نمی‌کند.
No tags for this post.