جزیره موگادور در اقیانوس اطلس واقع شده و اکنون خالی از سکنه است اما درگذشته مسکونی بوده و آثار تاریخی شامل یک قلعه، مسجد و زندان در آن قرار دارد که محل لانه‌سازی نوعی پرنده شکاری به نام شاهین النورا شده‌اند. شاهین‌ها با شکار چکاوک، هدهد و دیگر پرندگان مهاجری که به این جزیره می‌آیند گذران زندگی می‌کنند.
در سال ۲۰۱۴ محققان دانشگاه رباط برای سرشماری شاهین‌های جزیره به آنجا رفتند و در نزدیکی لانه شاهین‌ها با صحنه عجیبی روبرو شدند. پرنده‌های کوچکی در حفره‌های سنگی گیر افتاده بودند که شهپرهای بال و پرهای دم آنها کنده شده بود و توانایی پرواز نداشتند.
تنها یک توضیح برای این پدیده وجود داشت: شاهین‌ها این پرنده‌ها را زندانی کرده بودند تا همیشه در اطراف لانه خود برای جوجه‌های گرسنه‌شان گوشت تازه داشته باشند.
ذخیره غذا برای مصرف آینده رفتار عجیبی نیست و در بسیاری از حیوانات دیده می‌شود. این رفتار در شاهین‌های النورا هم دیده شده که وقتی تعداد پرندگان زیاد است تا بیست پرنده را کشته و برای زمان کم‌غذایی ذخیره می‌کنند اما این شیوه فساد تدریجی گوشت را به همراه دارد. ممکن است این غذا بعدا قابل مصرف نباشد یا دست‌کم از کیفیت غذایی آن کاسته می‌شود.
برخی گونه‌های راسو با گاز گرفتن جمجمه طعمه‌های خود آنها را فلج می‌کنند و آن را در لانه نگه می‌دارند. در این حالت جانور اصلا قادر به حرکت نیست و به یک جانور مرده شباهت دارد اما زندانی کردن یک طعمه کاملا زنده یک رفتار واقعا منحصر بفرد است. تئودور استانکویچ از دانشگاه لانگ‌بیچ کالیفرنیا می‌گوید هیچوقت رفتاری شبیه به این را از هیچ مهره‌داری (البته به جز انسان) نشنیده است. شاید این یک نوآوری باشد که در بین جمعیت پرندگان جزیره رایج شده است.»
مایکل ویلکر از دانشگاه ویلکز پنسیلوانیا هم می‌گوید: «اگر شرایط این جزیره را در نظر بگیریم – طعمه‌ها در مقاطعی فراوان و زمانی کمیاب هستند و محل مناسب برای ذخیره کردن طعمه وجود دارد – تکامل یافتن چنین رفتاری معقول است»
با این حال هنوز باید در نتیجه‌گیری محتاط بود. با توجه به تعداد کم پرنده‌های زندانی مشاهده شده و اینکه شاهین‌ها در حال این کار دیده نشد‌اند هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که این کار توسط شاهین‌ها انجام شده است. راب سیمونز از دانشگاه کیپ تاون همین تردید را مطرح کرده و می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم شاهین آنقدر توانایی شناختی داشته باشد که به چنین شیوه‌ای شکار خود را ذخیره کند. به نظر من این پرنده‌ها در حال فرار از دست شاهین بوده‌اند و برای فرار به داخل این حفره‌ها رفته‌اند. آنها در درگیری با شاهین صدمه دیده‌اند و همین صدمه باعث شده تا نتوانند از این حفره‌ها خارج شوند.»
اما شاهین‌ها بعد از گیر افتادن این پرنده‌ها می‌توانستند آنها را با چنگال‌های خود بیرون بیاورند. پس اگر هم فرضیه دکتر سیمونز صحیح باشد باید اینگونه نتیجه بگیریم که شاهین‌ها بعد از مشاهده زندانی شدن پرنده به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است آن را برای مصرف آینده نگه دارند و به سراغ شکار پرنده دیگری بروند.
منبع:علمنا
No tags for this post.