پزشکان در عمل جراحی برای بیرون آوردن تومورها از بیماران سرطانی، بافت سالم اطراف تومورها را نیز بیرون می آورند تا احتمال بیرون آوردن کامل تومور افزایش یابد، اما با این وجود هنوز دامنه خطای پزشکان برای باقی گذاشتن سلول سرطانی زیاد است.
برای حل این موضوع دانشمندان در دانشگاه دوک، یک ماده شیمیایی به نام «ال یو ام 0 1 5» – LUM015 – به بیماران سرطانی تزریق کردند که باعث شد بافت سرطانی در گروه کوچکی از بیماران بدرخشد و به پزشکان کمک کند که در حین عمل جراحی برای خارج کردن یک تومور، سلول های سرطانی را که هنوز باقی مانده اند، مشاهده کنند.
«ال یو ام 0 1 5» که توسط شرکت «لومی سل» – Lumicell – ساخته شده، از طریق آنزیم هایی بر روی سلول های تومور فعال می شود و به پزشکان اجازه می دهد که درخشش آن را با استفاده از یک ابزار دستی با یک دوربین مشاهده کنند. درخشش این ماده شیمیایی با چشم غیرمسلح قابل رویت نیست.
دکتر برایان بریگمن رییس بخش سرطان شناسی ارتوپدی در کالج پزشکی دوک می گوید: اکنون بهترین سیستمی که برای تعیین بقایای سرطان در بیماران در دست داریم فناوری پاتولوژیکی است که دهها سال استفاده شده اما این سیستم دقتی را که انتظار داریم، ندارد.
وی می افزاید: درصورتیکه موفقیت این ماده شیمیایی در آزمایش های بعدی ثابت شود، این فناوری روش ما را در درمان تومورهای بدخیم به اندازه زیادی تغییر خواهد داد.
محققان در آزمایش مطالعاتی این ماده شیمیایی که در مجله «ساینس ترنس لاشنال مدیسن» – Science Translational Medicine – منتشر شده، ابتدا از این ماده شیمایی و دوربین در موش ها استفاده کردند و مشاهده کردند که
«ال یو ام 0 1 5» به اندازه کافی در بافت سرطانی انباشته و باعث شد این بافت بطور متوسط پنج برابر بیشتر از عضله عادی بدرخشد.
سپس محققان این ماده شیمیایی را در 15 بیمار سرطانی، در حین عمل جراحی برای برداشت سرطان سینه آزمایش کردند.
آنها مشاهده کردند که بافت سرطانی طبق انتظار درخشید و هیچ عارضه جانبی بر جای نگذاشت.
به گزارش ایرنا از یونایتدپرس،محققان می گویند: درصورتیکه بتوان این موراد را افزایش داد، بطوریکه 100 درصد تومور برداشته شود، در آن صورت از عمل های جراحی بعدی و پتانسیل عود سرطان پیشگیری می شود.
به گفته محققان، دانستن محل بقایای سرطان به هدایت پرتو درمانی و کاهش مقدار پروتویی که بیمار دریافت خواهد کرد، کمک می کند.