این تشعشعات که بین چند دقیقه تا چند ساعت به طول کشید، در یک سیاهچاله فعال موسوم به V404 Cygni واقع در صورت فلکی ماکیان به فاصله 7800 سال نوری از زمین مشاهده شدند. این سیاهچاله یکی از نزدیک ترین سیاهچاله های فضایی به زمین است که پس از 26 سال در تاریخ 15 ژوئن سال 2015 میلادی مجددا فعال شد. برخی از این تشعشعات به اندازه ای روشن بودند که ستاره شناسان تازه کار با استفاده از تلسکوپ های 20 سانتیمتری هم توانستند آن ها را ببینند.
هر چیزی که به یک سیاهچاله فضایی وارد می شود؛ از جمله پرتوهای نور، هرگز نمی تواند از آن خارج شود. اما زمانی که سیاهچاله در حال فروکشیدن گاز، غبار یا یک ستاره کامل است، امکان تشکیل یک قرص برافزایشی در نزدیکی سیاهچاله وجود دارد.
قرص برافزایشی، یک ساختار دیسک مانند از ماده است که به شکل حلقوی به دور یک جسم خاص می چرخد. این جسم می تواند یک ستاره جوان، یک کوتوله سفید، یک ستاره نوترونی یا یک سیاهچاله باشد. این چرخش باعث ایجاد گرما و تابش می شود. این دیسک ها می توانند موجب فوران پلاسما در سراسر یک کهکشان شوند و دمای محیط را تا 10 میلیون درجه سانتیگراد یا بیشتر افزایش دهند.
این رخداد ابتدا توسط یک تسکوپ فضایی ناسا به نام Swift رصد شد و سپس محققان ژاپنی و سایر محققان از 26 منطقه کره زمین توانستند آن را مشاهده کنند.
این اولین بار است که نور تولید شده در اثر این واقعه با استفاده از لنزهای اپتیکی، قابل مشاهده است.
به گزارش ایرنا از ناسا، گزارش کامل این رخداد در آخرین شماره نشریه Nature منتشر شده است.
مشاهده نور مرئی گسیل شده از یک سیاهچاله فضایی برای اولین بار
