کارشناسان این تیم پژوهشی ابتدا به بررسی فیلم‌های مختلف برداشته شده از صورت کودکان اوتیسمی پرداختند تا به این ترتیب بتوانند وضعیت و حرکات متفاوت سر و صورت آنها که نشانگر هیجانات گوناگون است را شناسایی کنند.
بسیاری از کودکان اوتیسمی واکنش هیجانی خاصی به محرک‌های محیطی خود نشان نمی‌دهند و برای نمونه پس از دیدن یک صحنه خنده‌دار، نمی‌خندند. این وضعیت می‌تواند یکی از نشانه‌هایی باشد که والدین با مشاهده مکرر آن در سلامتی فرزند خود تردید کنند.
البته این تیم پژوهشی اعلام داشته که این نرم افزار به هیچ وجه نمی‌تواند منبع کاملاً درستی برای خودتشخیصی باشد و نمی‌تواند جایگزین روان‌پزشک و یا مشاور خبره باشد. با این وجود می‌تواند به والدین برای شناسایی نشانه‌های اولیه این عارضه و مراجعه سریع‌تر به متخصص کمک کند.
این اپلیکیشن بر پایه یک الگوریتم پیچیده ریاضیاتی کار می‌کند که می‌تواند نقاط مشخصی از چهره کودک را شناسایی کرده و پاسخ‌های هیجانی را بر حسب حرکات عضلات چهره شناسایی کند.
این تیم پژوهشی بر این باور است که این فناوری می‌تواند گسترش یافته و برای کمک به تشخیص طیف گسترده‌تری از مشکلات روانی نظیر افسردگی نیز به کار رود. همچنین شاید این فناوری بتواند برای پزشکان و متخصصان روانی نیز برای تشخیص بهتر این عوارض روانی نیز سودمند باشد.
No tags for this post.