مجتبی رحماندوست در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس با تاکید بر ضرورت ایجاد ارتباط بین صنعت و دانشگاه برای دستیابی به اقتصاد دانش بنیان، اظهار کرد: این جمله که متاسفانه در کشور ما بین صنعت و دانشگاه، بین صنعت و علم و بین صنعت و پژوهش، گسیختگی وجود دارد شاید در چنددهه گذشته میلیاردها بار گفته شده است. این موضوع تنها به بعد از انقلاب منحصر نمی شود و قبل از انقلاب هم وجود داشته است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: آنطور که من شنیده ام در حال حاضر حدود 3000 اختراع ثبت شده در کشور وجود دارد که چون پول کافی برای تجاری سازی آنها وجود ندارد و یا هنوز در جامعه برند نشده است، خریدار ندارند. در حالی که باید آن . در این صورت اگر به فرض از 1000 اختراع، 900 تای آنها به ثمر ننشیند، 100 تای بقیه همه هزینه های صورت گرفته را جبران می کند.
رحماندوست متذکر شد: پیشنهاد من برای تحقق اقتصاد دانش بنیان این است که بیایند در حوزه های مشخص فراخوان بدهند تا اختراعات و پژوهش های انجام گرفته معرفی شود و سپس از بین آنها، انتخاب کنند.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این پرسش که چرا برخی از صنعتگران به پژوهش های داخلی اعتماد نمی کنند و به دنبال خرید تکنولوژی های خارجی هستند؟ گفت: کسانی که به پژوهشگران ایرانی اعتماد نمی کنند، همان هایی هستند که در زندگی خود چنین پیشینه ای ندارند. اگر بدانند ثبت یک اختراع، انجام یک پژوهش، یک کار علمی دانشگاهی، یک پروژه کارشناسی مبتنی بر داده های علمی و تحقیقاتی چقدر زمان می برد، آن وقت به پژوهش با دید بی احترامی و بی اعتمادی نگاه نمی کنند.
اختراعاتی که می توانند مبنای اقتصاد دانش بنیان قرار بگیرند، انتخاب شوند و بودجه مشخصی به آن اختصاص یابد
وی افزود: به همین دلیل می بایست یک نفر در راس صنعت بیاید و بگوید من کار کارشناسی کردم و از این 100 پروژه، این 10 تا را انتخاب کردم. و صنایع موظف باشند که آن پروژه ها را اجرا کنند. وگرنه اگر بر عهده خود مدیران صنعتی گذاشته شود، بعید است آنهایی که دسترسی ذاتی و درونی و بنیانی به پژوهش نیافته اند، به پژوهشگران داخلی اعتماد کنند.
رحماندوست در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه توصیه شما به دولت و مجلس برای تدوین برنامه ششم با رویکرد دانش بنیان چیست؟ تصریح کرد: گاهی اوقات ایجاب می کند دولت به جای آنکه در عرصه های مختلف 10 یا 15 درصد رشد ایجاد کند، در عرصه های عادی 8-9 درصد رشد بدهد اما زمینه رشد 200 درصدی در یک رشته خاص را به وجود بیاورد. در این صورت با یک ساماندهی بزرگ می توان تا چندین دهه از مواهب آن برخوردار بود. به نظر من از آنجاکه کشور ما چاره ای جز تحقق اقتصاد دانش بنیان ندارد، باید در این مقطع خاص و در تدوین برنامه ششم توسعه، برنامه ریزی اساسی برای رشد گسترده این اقتصاد صورت بگیرد تا شاهد یک جهش در بحث اقتصاد دانش بنیان باشیم.
No tags for this post.