شعر زرد، زاییده دور شدن از فرهنگ طبیعی است

دکتر اسماعیل امینی در گفت و گو با سیناپرس افزود: فرهنگ رسمی، همان فرهنگی است که در اغلب رسانه ها می بینیم و اغلب نیز رفتاری را دامن می زند که جامعه و مسئولان از ما انتظار دارند. در حالی که فرهنگ طبیعی، فرهنگی است که مردم بدون هیچ گونه سانسوری با آن زندگی می کنند.

وی ادامه داد: در فرهنگ طبیعی مفاهیمی مثل عشق، مدل خاص لباس، جشن تولد گرفتن، سیزده بدر و چهارشنبه سوری دیده می شود، اما فرهنگ رسمی، برخی از این مفاهیم را نمی پذیرد. مثلا رسانه، رقص و شادی یک مادر در مراسم عروسی فرزندش را به تصویر نمی کشد، در حالی که این مساله در بستر جامعه و فرهنگ طبیعی بسیار وجود دارد.

امینی یادآور شد: وقتی در جامعه بین فرهنگ رسمی و فرهنگ طبیعی فاصله ایجاد می شود، آن وقت گاهی این فاصله را ابتذال پر می کند. ابتذالی مثل دیدن سریال های ماهواره ای که در آن تمام آنچه که در فرهنگ طبیعی وجود دارد، اجازه بروز پیدا می کند.

این شاعر و منتقد ادبیات اظهار داشت: در نتیجه همین فاصله بین فرهنگ رسمی و طبیعی است که شعرهای زرد توسط شاعران زرد سروده می شود. از آنجایی که مردم به دنبال پر کردن این فاصله هستند، بجای خواندن شعرهای شاعرانی مثل حافظ، سعدی، بهار، قیصر، فروغ و نیما، به خواندن این شعرهای زرد مشغول می شوند، چرا که مردم خلایی که در زمانه خود احساس می کنند را با خواندن شعرها و دیدن سریال های زرد، پر می کنند.

وی با تاکید بر اینکه همانطور که شاعر خوب کم شده است، خواننده خوب هم کم داریم، عنوان کرد: معدل کتاب خوب آنقدر پایین آمده است که کمتر کسی برای خرید کتاب شعر، هزینه صرف می کند. اتفاقا امروزه خواننده شعرهای سطحی بیشتر از خوانندگان شعرهای فاخر است. همین مساله باعث شده است که هر کسی که شعر زردی را در فضای مجازی منتشر می کند، به شاعرانی مثل فروغ و نیما و سهراب منتسب می کند، چرا که مطمئن است کسی با قلم این شاعران آشنا نیست. البته متاسفانه  همینطور هم هست و از آنجا که خیلی ها با قلم این بزرگان ادبیات آشنا نیستند، به شعرهای جعلی و منتسب به این شاعران هم اعتراض نمی کنند.

امینی خاطرنشان کرد: شعر زرد از تکنیک های شاعری به دور است، اما چون با فرهنگ طبیعی مردم همخوانی دارد، مورد استقبال بیشتری قرار می گیرد.

No tags for this post.