به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، بر اساس اعلام دفتر مطالعات زیربنایی، برنامه ها و سیاست های حفاظت از محیط زیست زمانی می توانند به نحو ریشه ای بر مشکلات زیست محیطی فائق آیند، از بروز معضلات و مخاطرات زیست محیطی در آینده پیشگیری کنند و به عنوان بستر توسعه کارکرد مطلوبی داشته باشند که در کلیه سطوح برنامه ریزی و از بدو شروع آن فعالانه در فرآیند برنامه ریزی های توسعه قرار گرفته و در تعامل تنگاتنگ با سایر بخش ها تصویب و اجرا شوند.
در ادامه این گزارش آمده است: خوشبختانه این موضوع در خلال چند سال گذشته و به ویژه برنامه چهارم و پنجم توسعه بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است و وزن و اثرگذاری محیط زیست در برنامه های توسعه افزایش یافته و به تدریج دامنه آن به بخش های مختلف اثرگذار بر محیط زیست گسترش یافته است، به نحوی که بازتاب آنها را می توان به صورت افزایش احکام در برنامه های توسعه به ویژه برنامه چهارم توسعه مشاهده کرد.
مرکز پژوهش های مجلس در این گزارش می افزاید: افزایش احکام مرتبط با حفاظت از محیط زیست و تسری آنها به بخش های مختلف در خلال برنامه های گذشته از تغییر نگرش ها در این خصوص حکایت دارد، به نحوی که رویکردهای حفاظت از محیط زیست از رویکردهای واکنشی و انفعالی به سوی رویکردهای پیگیرانه و فعال معطوف شده و هر برنامه نسبت به برنامه گذشته روند تکاملی را تجربه کرده است.
در ادامه این گزارش آمده است: اگرچه محیط زیست در سیاست های کلی برنامه ای دارای وضعیت مطلوب تری نسبت به سایر برنامه ها بوده است، اما همیشه به عنوان یک زیرمجموعه در سیاستگذاری کلان برنامه های توسعه مورد توجه بوده، ضمن آنکه عناصر وابسته به مدیریت محیط زیست و منابع زیستی آب و هوا به علت نبود جایگاه مشخص محیط زیست در امور دیگر نظیر امور اقتصادی و اجتماعی مطرح شده اند.
گزارش محیط زیست مرکز پژوهش های مجلس تاکیده است: لذا باید در برنامه ششم موضوع حفاظت از محیط زیست بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد و به عنوان یکی از موضوعات خاص در کانون توجه نظام برنامه ریزی قرار گیرد. به منظور دستیابی به این امر باید درصدد ترسیم برنامه بلندمدت توسعه پایدار در برنامه ششم توسعه بود.
محیط زیست در کانون توجه نظام برنامه ریزی قرار گیرد
