با وجود آنکه به تازگی پیشرفت‌هایی در درمان شایع‌ترین نوع سرطان ریه که به «سرطان ریه سلول غیرکوچک» موسوم است صورت گرفته، هنوز درمان موثری برای انواع دیگر آن پیدا نشده است.
سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) از انواع اصلی سرطان ریه بوده و تقریبا 85 درصد موارد ابتلا به این بیماری را دربر می‌گیرد. با وجود پیشرفت‌های مهمی که در درمان این بیماری به دست آمده است، باز هم تنها دو درصد از افراد پس از درمان تا 5 سال بیشتر زندگی می‌کنند. داروهای تجویزی شاید برای برخی از ژن‌های جهش یافته در این بیماری موثر باشند، اما این نوع از سرطان ریه که در آن ژن KRAS جهش می‌یابد، نسبت به درمان‌های متداول مقاوم است.
در حال حاضر یک آزمایش بالینی در حال بررسی ترکیبی از دو دارو به نامهای ترامتینیب (trametinib) و پالبوسیسلیب (palbociclib) است که برای بیماران مبتلا به تومور و ملانوما تجویز می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که شاید بتوان از این طریق بیمارانی را که ترکیب این دو دارو در مورد آنها موثر خواهد بود شناسایی کرد. با این حال هنوز برای تایید این یافته‌ها به تحقیقات بیشتری نیاز است.
تفاوتی که در این نوع سرطان ریه وجود دارد این است که اولا در آن ژن KRAS جهش می‌یابد و دوم اینکه این بیماری نسبت به داروهایی که مسیر ژن را هدف قرار می‌دهد مقاوم‌تر هستند. به نظر می‌رسد یک جهش اضافی در نوعی پروتئین به نام P16 مسئول این تفاوت است.
پژوهشگران پس از بررسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به ژن یک بیمار مبتلا به سرطان ریه خاطرنشان کردند که به طور کلی بیمارانی که در آنها پروتئین P16 جهش یافته از کسانی که دارای این جهش نیستند کمتر زندگی می‌کنند.
به منظور کمک به ایجاد این جهش که در برابر درمان مقاوم است، محققان دارویی را که از جهش ژن KRAS جلوگیری می‌کند با داروی دیگری که اثرات جهش پروتئین P16 را خنثی می‌کند ترکیب کرده و نشان دادند که ترکیب این دو دارو سبب می‌شود تا این سلولهای مقاوم به طور بالقوه مستعد پذیرش پرتو درمانی شوند.
در حال حاضر هیچ یک از این دو دارو برای درمان سرطان ریه تایید نشده است. محققان امیدوارند با تحقیقات بیشتر راهی برای شناسایی بیمارانی که درمان سه‌گانه دارو به همراه پرتو درمانی بر آنها موثر است بیابند.
این پژوهش در نشریه Clinical Cancer Research منتشر شده است.
No tags for this post.