نزدیک‌بینی یا «میوپ» به طور قابل توجهی بر عضلاتی که در عدسی چشم به کار می‌روند و وظیفه تمرکز را بر عهده دارند، اثر می‌گذارد. این یافته‌ها دارای پیامدهای مهمی در طراحی عدسی‌های درون چشمی تطبیق‌دهنده هستند. این عدسی‌ها می‌توانند برای فاصله‌های متفاوت تنظیم شوند.
تفاوت در قطر عضلات مژگانی چشم که در تمرکز بر فواصل مختلف به کار می‌روند، ممکن است برای هر بیمار در انتخاب عدسی مناسب کمک‌کننده باشد. استفاده از عدسی‌های تطبیق دهنده درون چشمی از طریق جراحی می‌تواند در آینده برای اصلاح نزدیک‌بینی و حتی پیرچشمی به کار رود.
به منظور این مطالعه، محققان با استفاده از هشت ابزار پیشرفته مختلف، اندازه دقیق ساختار چشم را با وضوح بالا در 91 نفر بزرگسال 30 تا 50 ساله که هیچ‌یک از آنها آب‌مروارید و یا سایر بیماری‌های چشمی را نداشتند، به دست آوردند.
سپس اندازه‌های مختلف ساختار چشم از لحاظ ارتباط با سن، انحراف و تطابق (توانایی تمرکز چشم بر اشیای دور یا نزدیک با تغییر شکل عدسی) و سایر عیوب انکساری تجزیه و تحلیل شد. همانطور که مطالعات قبلی نشان داده بودند، با بالا رفتن سن کاهش قدرت تطابق عدسی چشم سبب بروز پیرچشمی یا کاهش قدرت تمرکز بر اشیای نزدیک می‌شود و نتایج این مطالعه نیز مؤید این مطلب است.
این مطالعه نشان داد که با بالا رفتن سن، عدسی چشم ضخیم‌تر، انعطاف‌پذیری آن کمتر و همچنین مقدار انحنای عدسی بیشتر می‌شود. سن همچنین در کاهش قطر حلقه عضلات مژگانی که سبب تغییر شکل عدسی می‌شود، نقش دارد و می‌تواند منجر به پیشرفت پیرچشمی شود.
محققان دریافتند اندازه چشم و طول محوری آن در نزدیک‌بینی به طور قابل توجهی بزرگتر بوده و با افزایش انحنای عدسی همراه است.
این مطالعه یک کشف جدید و بسیار مهم دربرداشت. قطر حلقه ماهیچه مژگانی چشم افراد نزدیک‌بین از افراد دوربین بزرگتر است و این موضوع ربطی به سن ندارد. مثلا قطر حلقه ماهیچه مژگانی برای یک فرد 40 ساله نزدیک‌بین، بزرگتر از یک فرد 60 ساله دوربین است.
این مطالعه می‌تواند پیامدهای مهمی برای درمان پیرچشمی داشته باشد. روش کار این است که از طریق جراحی، عدسی انعطاف‌ناپذیر و غیر شفاف در بیمارانی که آب‌مروارید یا سایر مشکلات چشمی را دارند برداشته شود و عدسی با قدرت تطابق زیاد مانند عدسی طبیعی یک فرد جوان در چشم فرد مورد نظر قرار گیرد.
محققان امیدوارند در آینده بتوانند روش‌های جدیدی برای اندازه‌گیری قطر دقیق عضلات مژگانی پیدا کرده و از این طریق به درمان پیرچشمی کمک کنند.
این پژوهش به تازگی در نشریه Optometry and Vision Science منتشر شده است.
No tags for this post.