برآوردها نشان می‌دهد نیمی از فقیرترین مردم جهان در حدود 3.5 میلیارد نفر مسئول تنها حدود 10 درصد از کل گازهای گلخانه‌ای جهانی منسوب به مصرف فردی هستند، درحالیکه زندگی در این کشورها به شدت نسبت به تغییرات آب و هوا آسیب‌پذیر است.
تغییرات آب و هوا به طور جدایی‌ناپذیری به نابرابری اقتصادی وابسته است، این بحران با انتشار گازهای گلخانه ای توسط "اغنیا" ایجاد شده که برای "فقرا" مشکلاتی ایجاد کرده‌اند. در این مقاله آکسفام میزان نابرابری جهانی کربن با برآورد و مقایسه تولید گازهای گلخانه‌ای مصرف سبک زندگی شهروندان فقیر و غنی در کشورهای مختلف را نشان می‌دهد.
قابل توجه است که برآوردهای ما از مقیاس این نابرابری نشان می‌دهد نیمی از فقیرترین مردم جهان – در حدود 3.5 میلیارد نفر- مسئول تنها حدود 10 درصد از کل گازهای گلخانه‌ای جهانی منسوب به مصرف فردی هستند، درحالیکه زندگی در این کشورها به شدت نسبت به تغییرات آب و هوا آسیب پذیر است.
در عین حال حدود 50٪ از این آلاینده‌ها مربوط به 10٪ از ثروتمندترین مردم جهان که میزان ردپای کربن آنها 11 برابر بیشتر از نیمی از فقیرترین مردم جهان و 60 برابر بیشتر از 10 درصد فقرا است. میانگین رد پای کربن 1 درصد از مردم جهان، 175 برابر بیشتر از 10 درصد فقرا است.
در حالی که COP21 در پاریس درباره یک معامله بین دولت‌ها بر اساس کل گازهای گلخانه‌ای تولید شده در سرزمین‌های آنها مذاکره کرد، برندگان و بازندگان واقعی شهروندان آنها بودند. معامله باید نشان دهد که آیا سودی برای فقیرترین مردم در هر کجای جهان که کمترین مسئولیت برای تغییرات آب و هوا و بیشترین آسیب‌پذیری نسبت به آن را دارند، خواهد داشت.
تجزیه و تحلیل داده‌های جدید اکسفام، درباره نسبت کل انتشار مصرف سبک زندگی برای گروه‌های مختلف کشورها، نه تنها ماهیت جدی نابرابری جهانی کربن را نشان می‌دهد، بلکه به روشن شدن مسایلی که حول مذاکرات اقلیمی سازمان ملل برای پیداکردن مقصر وجود دارد، کمک می‌کند.
مقایسه میانگین رد پای مصرف سبک زندگی شهروندان غنی‌تر و فقیرتر در طیف وسیعی از کشورها کمک می‌کند تا بدانیم اگرچه برخی از اقتصادهای در حال ظهور مانند چین، هند، برزیل و آفریقای جنوبی تولید گازهای گلخانه‌ای را با سرعت افزایش می‌دهند، اما انتشار گاز مصرفی حتی ثروتمندترین شهروندان کمتر از میزان انتشار همتایان آنها در کشورهای OECD ثروتمند است.
در حالی که ثروتمندترین شهروندان می‌توانند و باید به عنوان افراد انتشار خود را از طریق تغییر در شیوه زندگی کاهش دهند، اما نمی‌توان تنها با روش‌های داوطلبانه بحران آب و هوا را حل کرد. انتخاب شهروندان اغلب با تصمیمات دولت‌های خود در همه زمینه‌ها از انرژی تا سیاست‌های حمل و نقل محدود می‌شود.
بر اساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی محیط زیست، بین کنفرانس آب و هوا در کپنهاگ و پاریس، تعداد میلیاردرها در فهرست فوربس با منافع در فعالیت‌های سوخت فسیلی، از 54 در سال 2010 به 88 در 2015 افزایش یافته و اندازه ثروت‌های شخصی آنها نیز حدود 50 درصد بیشتر شده است. پس از توافق پاریس، دولت‌ها باید برای نفوذ شهروندان خود در درجه اول فقیرترین و آسیب پذیرترین آنها ایستادگی کنند.
No tags for this post.