فضاپیمای اوریون که فضانوردان را به مریخ خواهد برد، از قطری به اندازه طول یک وانت باربری برخوردار بوده که برای فضانوردانی که قرار است حداقل شش ماه در راه این سیاره باشند، فضای زیادی به شمار نمی‌رود.
فضانوردان برای این که در محیط فضا دیوانه نشوند، به فضای بزرگتری برای زندگی به همراه اتاق‌های خصوصی و تجهیزات ورزشی نیاز دارند. ناسا پیش‌بینی کرده که کپسول اوریون می‌تواند به یک ماژول سکونتگاهی در فضا متصل شود اما اکنون هیچ تصوری در مورد اینکه این اقامتگاه چه شکلی خواهد داشت، وجود ندارد.
اکنون گزارشی که همراه لایحه چندگانه بودجه منتشر شده، بودجه‌ای را برای کشف این امر به ناسا اختصاص داده است. این لایحه، ناسا را ملزم می‌سازد تا حداقل 55 میلیون دلار برای تولید یک ماژول سکونتگاهی به منظور اکتشاف فضای عمیق بسازد و نمونه پیش‌ساخت آن تا سال 2018 آماده شود.
این زمان‌بندی بسیار خوبی است زیرا ناسا قصد دارد اقامتگاه فضایی جدید خود را در دهه 2020 در ماه آزمایش کرده و سپس در دهه 2030 به مریخ بفرستد.
مفهوم سکونتگاه اعماق فضا یکی از چندین مفهومی است که ناسا در حال بررسی آن‌ها است. اگرچه این که ناسا بتواند چیزی را تا سال 2018 آماده کند، جای بحث دارد. در حال حاضر، این سازمان هیچ ایده‌ای در مورد شکل سکونتگاه و نحوه عملکرد آن ندارد. محافظت از فضانوردان در برابر تابش فضایی و همزمان،سبک نگهداشتن وزن سکونتگاه، یکی از چالش‌های اصلی ناسا است.
مفهوم اقامتگاه قابل تورم شرکت هوافضای Bigelow در حال حاضر پیشتاز است و نسخه آزمایش آن بزودی در ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار خواهد گرفت. ناسا همچنین به شرکت‌های بوئینگ،لاک‌هید مارتین، اوربیتال ساینس و شرکت‌های دیگر برای بررسی طرحهای سکونتگاهی بالقوه کمک مالی کرده است.
به گزارش ایسنا،ناسا باید وضعیت خود را در مورد چگونگی توزیع این بودجه طی 180 روز از تبدیل شدن لایحه به قانون که روز 18 دسامبر (27 آذر) رخ داده، بروزرسانی کند.
No tags for this post.