این مدل به تحلیل رفتارهای پروتئین‌های سرطان‌ساز پرداخته، آنچه را که باعث متفاوت شدن آن‌ها از پروتیئن‌های عادی می‌شود، شناسایی کرده و اهداف مولکولی را برای داروهای جدید که می‌توانند برای درمان سرطان تولید شوند، ترسیم می‌کند.دانشمندان موسسه تحقیقات سرطان در لندن به مقایسه پروتئین‌های درون سلول با اعضای یک شبکه اجتماعی عظیم پرداخته و شیوه‌های تعامل آن‌ها با یکدیگر را نقشه‌برداری کردند. این کار به آن‌ها اجازه داد تا پروتئین‌هایی را که بهتر تحت تاثیر داروها قرار می‌گیرند، پیش‌بینی کنند.
محققان این نقشه را در دسترس عموم قرار داده‌اند ؛ نقشه‌ای که می‌تواند به دانشمندان کاشف دارو یک میانبر برای شناسایی داروهای جدید برای انواع مختلف سرطان ارائه کند.
آن‌ها دریافتند که مسیرهای مولکولی بسیار بیشتری وجود دارد که برای تأثیرگذاری در توسعه سرطان با هم تعامل دارند. پروتئین‌های سرطان‌ساز که در حال حاضر با موفقیت با دارو مورد هدف قرار گرفته‌اند، دارای ویژگی‌های اجتماعی خاصی هستند که با پروتئین‌های غیرسرطانی متفاوت است، به این معنی که پروتئین‌های بررسی نشده سرطان که از ویژگی‌های مشابهی برخوردارند، همچنین می‌توانند اهداف دارویی خوبی باشند.
پروتئین‌هایی که مرکزیت داشته و با تعداد زیادی از پروتئین‌ها ارتباط دارند، بیشتر باعث سرطان می‌شوند.به گزارش ایسنا، نتایج این تحقیق در مجله PLOS Computational Biology منتشر شده است.
No tags for this post.