دکتر حسین سلیمی در گفت و گو با سیناپرس افزود: وقتی می خوابیم از خواب سبک به خواب عمیق فرو می رویم تا اینکه در مرحله خواب عمیق، رویا می بینیم. هنگامی که به 120مین دقیقه خواب خود می رسیم، می توانیم بیدار شویم، اما چون هنوز بدن به خواب نیاز دارد، همچنان در خواب می ماند و بدن اینگونه برای کار و فعالیت روز بعد، آمادگی کسب می کند.
به گفته این استاد مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی، افراد شب کاری که یک شبانه روز اصلا نمی خوابند، اما در شبانه روز بعدی استراحت می کنند، ریتم طبیعی خوابشان را از دست می دهند. همین بر هم خوردن ریتم خواب، نه تنها از نظر جسمانی به فرد آسیب می رساند، بلکه می تواند ریتم روانی زندگی فرد را هم تحت تاثیر قرار دهد.
وی تاکید کرد: اگر فرد طی 24 ساعت اصلا نخوابد، از مجموعه هورمون هایی که در زمان استراحت و در ساعاتی خاص از شبانه روز در بدن ترشح می شوند، بهره مند نخواهد شد، در نتیجه به آن آرامشی که با خواب شب به دست می آید نیز نخواهد رسید. در واقع، وقتی در طول 24 ساعت این هورمون های آرامش بخش ترشح نمی شود، روی 24 ساعت بعدی هم تاثیر منفی می گذارد.
سلیمی توصیه کرد: برای اینکه تا حدی از اختلال در این ریتم طبیعی جلوگیری شود، صاحبان مشاغلی مثل رانندگان، نگهبانان و برخی کارگران کارخانه ها که ناچارند شب کار باشند، باید از تسهیلات و مزایای ویژه ای بهره مند شوند. مثلا یک نگهبان اگر 24 ساعت در شیفت خود مشغول به کار است، باید 48 ساعت بعدی را به او استراحت بدهند. یا حداقل در طول ساعت هایی که مجبور است به جای خواب شبانه استراحت کند، می بایست شرایط استراحت برای او مثل اوقات شب فراهم شود، طوری که مثلا سکوت و تاریکی برای خواب و استراحت روزانه این فرد فراهم شود.
معاون دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار داشت: قطعا پرستاری که شیفت کاری و ساعت های خواب او به طور مستمر تغییر می کند، طوری که تا می خواهد به یک شیفت کاری عادت کند، شیفت بعدی اش آغاز می شود، این پرستار در روابط خانوادگی، وضعیت خلقی و اوضاع جسمی و روانی اش نیز ممکن است اختلال جدی ایجاد شود.
گفتگو: مریم طالبی
No tags for this post.