وکیوم تراپی زخم یک تکنیک درمانی است که از فشار منفی کنترل شده برای ترمیم زخمها استفاده میکند. تحقیقات بالینی نشان داده که وکیوم تراپی زخم مواد مسری و مضر را از سطح زخم جدا کرده و در یک سیستم بسته نگهداری میکند.
سید احمد حسینی طراح و مدیر عامل شرکت تولید کننده «دستگاه وکیوم تراپی زخم »مستقر درشهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان گفت: این پروژه شامل دستگاه و ملزومات مصرفی است که به ترمیم زخمها و بافتهای آسیب دیده زخم کمک کرده و در کوتاه ترین زمان ممکن زخم را ترمیم می کند.
وی اظهار داشت: این دستگاه در بخشهای مختلف بیمارستانی و کلینیکی جهت درمان زخمهای بستر ، دیابتیک و همچنین زخمهای ناشی از شکستکی های ارتوپدی، سوختگی و پیوند پوست کاربرد دارد.
وی حجم دهندگی به بافت های نرم را از دیگر کاربردهای این دستگاه برشمرد و ادامه داد: با استفاده از این روش درمانی میتوان مانع انجام برخی از جراحیهای زیبایی شد.
این فعال حوزه فناوری در ادامه با اشاره به آمار بالای قطع عضو اعضای تحتانی به دلیل زخمهای دیابتی گفت: در این تکنیک بیماران میتوانند در حرکت باشند یا حتی بیمار می تواند در خانه توسط این دستگاه تحت درمان قرار بگیرد.
حسینی تسریع در التیام زخمهایی که به روشهای متداول درمان پاسخ نمیدهد را از دیگر کاربردهای این دستگاه عنوان کرد و اظهار داشت: تمامی طراحیهای سخت افزاری و نرم افزاری این دستگاه به طور کامل با تلاش متخصصان داخلی این شرکت انجام شده است و قیمت عرضه این محصول یک سوم نمونههای خارجی است و هزینه های درمان را حدود ۴۰ درصد کاهش می دهد.
وی تصریح کرد: این محصول در مدت ۶ سال طراحی و تولید شده است و با استفاده از این فناوری، ۶ دستگاه جداگانه با کاربردهای متفاوت نیز در حال ساخت است.
حسینی با اشاره به تاریخچه وکیوم تراپی زخم بیان کرد: مفهوم استفاده از فشار منفی بر روی سطح زخم مفهوم تازهای نیست بلکه از ۵۰ سال پیش مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. استفاده از سیستم ساکشن بسته از اوایل سال ۱۹۵۰ در درمان زخم مورد استفاده قرار گرفت و در سال ۱۹۷۶ اولین گزارش رسمی از سوی Fox & Golden مبتنی بر استفاده از فشار منفی پیوسته (Continuous) و تأثیر آن در تسریع فرایند التیام Subcutaneous Surgical Procedure در مجلات روسیه منتشر شد.
این فعال حوزه فناوری بیان کرد: از آن پس اعمال وکیوم به بستر زخم به عنوان یک Atmospheric bandage شناخته شد. در طول سالهای ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰ مقالاتی در باب استفاده از فشار منفی در روسیه منتشر شد و سپس تا سال ۱۹۹۵ به انگلیس وارد شد و از آن زمان استفاده از این پروتکل در درمان انواع زخمهای مزمن مانند زخمهای بستر، زخمهای با منشاء دیابت و زخمهای باز ناشی از شکستگی های ارتوپدی و غیره در اروپا و امریکا مورد استفاده قرار گرفت.
به گفته وی، اکنون بسیاری از زخمهایی که به روشهای دیگر قابل درمان نیستند یا فرایند درمان آنها پر هزینه و طول دوره درمان طولانی دارند، از این روش استفاده میشود؛ تحقیقات نشان میدهد با کاهش طول دوره درمان مؤثر زخمها، بیش از ۴۰ درصد هزینههای درمان را کاهش میدهد.
به گزارش مهر، مدیر عامل این شرکت دانش بنیان خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه زخم بستر و زخم دیابتی یکی از بیماریهای رایج و مزمن در کشور است و استفاده از چنین محصولاتی میتواند در درمان این بیماریها مؤثر باشد به منظور کاهش آسیب دیدگان بیماران نیازمند حمایت از سوی مسئولان هستیم.
No tags for this post.