مخترعان این روش، پروفسور ریچارد کوهن و دکتر سیون وو کیم، محققان دانشگاه مریلند هستند که به آنها حق ثبت اختراع برای تولید میکروارگانیسم‌های مقاوم در برابر اتانول اعطا شده است.این گروه در حال حاضر دارای حق ثبت اختراع برای یک روند مشابه دیگر نیز هست که در آن به تولید هگزان و اکتان که مواد تشکیل دهنده هسته بنزین هستند، می‌پردازد. در هر دو روند، این سوخت‌ها از زیست توده جدا شده و به سمت سطح مایع تخمیری بالا می‌آید.
در هر دو روش به جداسازی و پرورش میکروارگانیسم‌هایی اقدام می‌شود که توده‌های زیستی سلولوزی یا دی‌اکسید کربن و گاز هیدروژن را به سوخت‌های زیستی تبدیل می‌کنند و شامل اتانول، بوتانول 1، بوتان یا هگزان هستند.
توده‌های زیستی سلولوزی می‌توانند از باقی مانده هر چیزی مانند منابع گیاهی زنده و محصولات جانبی مشترک زیست تخریب‌پذیر تولید شوند . برای مثال تولید ذرت سبب بوجود آمدن چندین تن ساقه ذرت شده و تولید چوب، با تولید میزان زیادی از خاشاک و خاک اره همراه است.
گروه تحقیقاتی دانشگاه مریلند به توسعه میکروارگانیسم‌هایی پرداختند که در دی اکسید کربن – محصول جانبی بسیاری از فرآیندهای صنعتی کشاورزی – رشد می‌کنند. توسعه فرآیند تخمیر برای تولید سوخت، کاری دشوار است، اما در درازمدت باعث کارآمدی بیشتر انرژی و مقرون به صرفه بودن آن نسبت به روند کنونی که در حال حاضر از آن برای تقطیر دانه ذرت و سایر مواد اولیه به اتانول استفاده می‌شود، خواهد شد.
در این روند، میکروارگانیسم‌ها از هیدروژن و دی‌اکسید کربن (یا زیست توده) تغذیه می‌کنند و به دفع هگزان یا اکتان می‌پردازند.
به گزارش ایسنا، این مخترعان که نتایج پژوهش خود را در مجله Theoretical Biology منتشر کرده‌اند، امیدوارند بتوانند روند خود را بهبود ببخشند، اما برای انجام این کار نیاز به تامین مالی بیشتری دارند.
No tags for this post.