در حالی که درک خوبی در مورد سرطان وجود دارد و تیم‌های تحقیقاتی بسیار زیادی در سراسر جهان بر روی درمان‌های موثرتر کار می‌کنند، توسعه درمان آن بسیار پیچیده بوده و بحثهای زیادی در مورد عوامل ایجاد کننده سرطان‌های خاص وجود دارد. درک قویتر در مورد دلایل این بیماری بطور طبیعی تحقیقات را ارتقا داده و به درمان‌های هدفمندتر منجر خواهد شد.
محققان با این هدف و با الهام از تحقیقات دانشگاه جانز هاپکینز به ارائه شواهد محکم برای نقش رفتار و محیط بر روی سرطان پرداختند.
پژوهشگران در ابتدا به بررسی خطر ناشی از افزایش حجم سلول بافت پرداختند. آن‌ها همچنین با استفاده از داده‌های مشابه پژوهش جانز هاپکینز، ارتباط بین خطر مادام‌العمر سرطان و تقسیم سلول‌های بنیادی بافت طبیعی را مورد بررسی قرار دادند. این همبستگی بسیار نادر بود و نشان می‌داد که تنها 10 درصد سرطان‌ها به دلیل عوامل خطر درونی بودند.
پژوهشگران سپس تحقیقات ریاضیاتی بر روی پژوهشهای اخیری که به بررسی نشانه‌های جهشی در سرطان پرداخته بودند، انجام داده و حدود 30 نشانه را شناسایی و طبقه‌بندی کردند که منشا هر مورد را تعیین می‌کرد. نتایج حاکی از آن بود که سرطان‌های خاص بیش از 50 درصد درونی بودند اما اکثرا احتمال داشتند که با عوامل بیرونی ایجاد شده باشند.
محققان برای جمع‌آوری شواهد بیشتر به بررسی داده‌های برنامه SEER پرداخته و دریافتند که نرخ وقوع و مرگ‌ومیر سرطان‌های متعدد در حقیقت در حال افزایش است و محققان دلیل آن را بیشتر عوامل بیرونی شناسایی کردند.
بخش پایانی این پژوهش بر داده‌های موجود اکتفا نکرد و در عوض بیشتر بر دانش انسان از جهش‌های ژنتیکی در سرطان تکیه داشت و محققان یک مدل محاسباتی را برای بررسی نرخ جهش درونی احتمالی ایجاد کردند.
این به صورت عمومی پذیرفته شده که حداقل سه جهش پیش از وقوع سرطان مورد نیاز است. اگر ابتلا به سرطان تنها مبتنی بر بدشانسی باشد، باید عوامل داخلی کافی برای ایجاد چندین جهش وجود داشته باشد. مدل دانشمندان نشان داد که این مورد صحت نداشت و یکبار دیگر نشان داد که عوامل داخلی تنها در درصدهای کوچکی مسؤول ابتلا به سرطان هستند.
محققان بر این باورند که رویکرد چند روشی با استفاده از هر دو تحلیل داده و مدلسازی می‌تواند تاثیر بزرگی بر تحقیقات سرطان داشته باشد.
به گزارش ایسنا، این یافته‌ها در مجله نیچر منتشر شده است.
No tags for this post.