تولید بتن خودمتراکم با حجم زیاد برای اولین بار در خوزستان
مهدی قبادی دانشآموخته رشته مهندسی سازه دانشگاه صنعتی خاتمالانبیاء بهبهان در گفتوگو با ایسنا ، درباره این طرح تحقیقاتی، اظهار کرد: بتون خودمتراکم نوع خاصی از بتون است که برای نخستین بار در خوزستان ساخته شده است و به دلیل ویژگی این نوع بتن امکان واردات آن به کشور وجود نداشت.
وی هدف از این پژوهش را رسیدن به یک طرح اختلاط برای استفاده از این بتن در حجم زیاد و محیط کارگاهی عنوان کرد و افزود: در این پروژه در مرحله اول یک بتن آزمایشگاهی ساخته شد که در صورت امکان بتوان آن را تجاریسازی کرد در مرحله دوم با توجه به حجم خمیر، ایرادات آن با استفاده از نانو ذرات الیاف پلیمری و فولادی اصلاح شد.
این دانشآموخته دانشگاه صنعتی خاتمالانبیاء بهبهان با بیان اینکه ساخت این بتن خاص نیاز به دانش تخصصی و امکانات آزمایشگاهی مطلوب دارد، گفت: با توجه به این که این مطالعات محدود به مواد بتن نبود و حتی از الیاف سلولزی نیز در ساخت بتن استفاده شد، رسیدن به این طرح اختلاط حدود هشت ماه طول کشید.
قبادی در خصوص امکان تجاری سازی بتن ساخته شده، تصریح کرد: با توجه به اینکه از ابتدا آزمایشهای این پروژه خارج از محیط آزمایشگاهی انجام شد و از سوی دیگر به علت وجود معادن مصالح ساختمانی در بهبهان، امکان تجاریسازی این بتن فراهم است.
وی ادامه داد: کاربرد بتن خودمتراکم به طور عمده در پروژههای انبوهسازی و مکانهای با تراکم بالای آرماتور است که بتن نمیتواند به لایههای زیرین نفوذ کند از این بتن میتوان در این قبیل موارد استفاده کرد چرا که بتن خودمتراکم توسط وزن خود و بدون نیاز به ویبراتور میتواند تراکم پیدا کند.
این دانشآموخته در خصوص مزایای بتن خودمتراکم نسبت به بتن معمولی، نیز گفت: این بتن علاوه بر این که از مقاومت بالاتر و قیمت ارزانتری برخوردار است به دلیل عدم نیاز به ویبراتور، به نوعی دوستدار محیط زیست نیز محسوب میشود اگرچه ساخت این بتن به دقت بیشتری نیاز دارد.
قبادی با بیان اینکه تمام آزمایشهایی که روی این بتن انجام شده مطابق استاندارد Esmarc اروپا بوده است، تصریح کرد: میتوان این بتن را بهتر از بتن ساخته شده در دانشگاه علم و صنعت ارزیابی کرد چرا که این بتن تمام آزمایشهای اروپا را با موفقیت جواب داده است درصورتی که بتن ساخته شده در دانشگاه علم و صنعت شاید تنها دو آزمایش را جواب داده باشد.
وی خاطرنشان کرد: این طرح در قالب پروژه پایاننامه کارشناسی ارشد به راهنمایی خانم دکتر میرزایی، آقای دکتر غرایبی و آقای دکتر صالحی از دانشگاه علم و صنعت و با مشاوره دکتر معتمد انجام شده است.
No tags for this post.